Budowę murowanego zamku na siedzibę komtura w Małej Nieszawce rozpoczęli Krzyżacy w 1327 roku, a ukończono go w latach 80-tych XIV wieku. Warownię wzniesiono na planie kwadratu o długości boku 35 metrów, na na prostokątnym kopcu z międzymurzem otoczonym fosą o szerokości 19 metrów i głębokości 5,5 metra. Zamek składał się z czterech skrzydeł o nieznanej wysokości, zamykających niewielki dziedziniec ze studnią w północno-wschodnim narożniku. Skrzydła południowe i północne były podpiwniczone. Wjazd do warowni prowadził od północy i prowadził przez most nad fosą i szyję międzymurza do bramy głównej.

         Zamek został opanowany przez wojska Władysława Jagiełły w czasie wojny z zakonem w latach 1409-11, a następnie zwrócony Krzyżakom po podpisaniu pokoju w Toruniu. Zamek został rozebrany przez samych Krzyżaków w latach 1423-24, na mocy postanowień pokoju mełneńskiego. Relikty zamku były badane w latach 1975-80 i 1982-89. Do dziś po zamku zachowały się relikty murów i resztki piwnic.

         Mała Nieszawka jest położona 5 km na południowy-zachód od centrum Torunia, na lewym brzegu Wisły, przy drodze 273 do Wielkiej Nieszawki. Resztki zamku znajdują się nad Wisłą, około 100 metrów od wału przeciwpowodziowego na samym końcu ulicy Wałowej, po jej lewej stronie, za prywatnym domem, w którym mieszka właściciel ruin.

         Zdjęcia wykonano w maju 2010 roku.