Budowę średniowiecznej warowni w Rudnie rozpoczął w XIV wieku kasztelan wiślicki Nawój z Morawicy, a ukończył jego syn Andrzej herbu Topór, który przyjął nazwisko Tęczyński. Nie  jest znane dokładne rozplanowanie pierwotnego założenia.  Z pewnością zajmował on szczyt wzgórza, które zapewne było otoczone murem obwodowym. Warownię wzniesiono z miejscowego wapienia i cegły. Najstarsze skrzydła mieszkalne powstały wzdłuż murów kurtynowych, od północy i północnego-wschodu. Być może istniała  już również cylindryczna wieża zwana Dorotką. W XV wieku  nastąpiła rozbudowa warowni i podział na zamek górny i dolny. Na zamku górnym wzniesiono wówczas od południa wieżę bramną, zwaną Nawojową. W XVI wieku nastąpiła kolejna przebudowa nadając warowni cechy renesansowe. Dziedziniec zamku górnego wyposażono w krużganki, a po wschodniej stronie wieży bramnej wzniesiono kaplicę. W narożniku północno-zachodnim  zbudowano okrągłą basteję bramną, od której prowadziła długa galeria strzelnicza na dziedziniec zamku dolnego. Zmodernizowano również mury obwodowe.

         Warownia pozostawała we władaniu Tęczyńskich do roku 1639, kiedy to córka Jana, Izabela wyszła za mąż za Łukasza Opalińskiego i wniosła mu w wianie zamek z ogromnym majątkiem. W tym czasie zamek przestał pełnić rolę siedziby rodowej i został oddany pieczy burgrabiów. W 1655 roku zamek opanowali bez walki Szwedzi, a w trakcie wycofywania się spalili. Kolejnymi właścicielami coraz bardziej upadającego zamku byli Sieniawscy, Czartoryscy, a w końcu Potoccy. W 1769 roku zamek został całkowicie opuszczony. W 1912 roku przeprowadzono pierwsze prace zabezpieczające, które kontynuowano po 1949 roku. Obecnie ruiny przejęła regionalna fundacja Polskie Dziedzictwo – Zamek Tęczyński i Region Ziemi Krzeszowickiej.

         Rudno jest położone 25 km na zachód od Krakowa, obok autostrady A-4. Ruiny zamku znajdują się na wzgórzu ( 398 m n.p.m.) nad wsią.

         Zdjęcia wykonano we wrześniu 2005 roku