Budowę murowanego zamku w Swobnicy rozpoczęli joannici w 1377 roku, po otrzymaniu pozwolenia od książąt szczecińskich i trwała ona około pięć lat. Nową siedzibę w Swobnicy joannici ulokowali na półwyspie Jeziora Grodziskiego, nadając jej formę zamku obronnego z potężną kamienno-ceglaną wieżą liczącą 31 metrów wysokości, o kwadratowej podstawie i cylindrycznej nadbudowie zwieńczoną blankami i stożkowym, ceglanym ostrosłupem. W jej pięciokondygnacyjnym wnętrzu mieściły się pomieszczenia dla obrońców zamku, a w podstawie loch więzienny. Warownię wzniesiono z cegły na kamiennym fundamencie na planie kwadratu o boku długości 50 metrów. Mury obwodowe zamku miały 15-18 m wysokości i zwieńczone były gankiem z krenelażem. Wzdłuż części kurtyny północnej usytuowano dwukondygnacyjny, podpiwniczony dom o wymiarach 7×10 metrów, mieszczący kaplicę i pomieszczenia mieszkalne. Powstałe w XV wieku nowe wschodnie skrzydło mieszkalne było podpiwniczone, dwukondygnacyjne i zajmowało całą długość kurtyny. W skrzydle tym ulokowano skarbiec, izbę rycerską i salę komendanta. Brama wjazdowa znajdowała się w kurtynie zachodniej.  W XVI wieku po stronie południowej dostawiono trzecie skrzydło, które spłonęło w roku 1621. Skrzydła nie odbudowano, a jego funkcje przeniesiono do budynku głównego.

Na dziedzińcu zamkowym stała studnia. Joannici przebywali na zamku do 1648 roku kiedy to zostali usunięci, a ich miejsce zajął ród margrabiów von Hohenzollern. W 1730 roku nastąpiło przekształcenie gotyckiej warowni na barokową rezydencję przez księżna Dorotę, drugą żonę Fryderyka Wilhelma III – wielkiego elektora Brandenburgii. Z siedziby joannitów pozostawiono mury obronne i wieżę. Rozbiórce uległy skrzydła północne i południowe, a na miejscu pierwotnego domu wzniesiono nowy budynek pałacowy w stylu klasycyzującego baroku. Na osi pałacu usytuowano okazały portal ujęty pilastrami i zwieńczony trójkątnym tympanonem. Po bokach pałacu wzniesiono nowa skrzydła boczne, które mogły powstać jako pierwsze na przełomie XVII/XVIII wieku. Pod koniec XVIII wieku posiadłość w Swobnicy stała się własnością korony pruskiej i okresowo była wydzierżawiana. W zamku do 1945 roku mieszkali kolejni administratorzy i dzierżawcy, prowadzący bieżące remonty i drobne modernizacje budowli. Po 1945 roku zdewastowany zamek został przejęty przez państwo i do lat siedemdziesiątych XX wieku był użytkowany jako biura i mieszkania pracowników miejscowego Gospodarstwa Rolnego. Następnie wnętrza skrzydła głównego zamieniono na magazyn zboża co jeszcze bardziej pogłębiło jego zniszczenie.

Od przeszło 20 lat pozostaje nie użytkowany i w szybkim tempie niszczeje coraz bardziej. Do dziś zachowała się trójskrzydłowa zabudowa pałacowa i potężna wieża.

Swobnica jest położona 22 km na południowy-zachód od Pyrzyc, przy lokalnej drodze z Baniewic do Trzcińska-Zdroju. Zamek znajduje się z dala od centrum wsi, po jej południowej stronie.

Zdjęcia wykonano w maju 2022 roku.

  • Widok od zachodu

  • Gotycka wieża

  • Skrzydło południowe

  • Skrzydło wschodnie

  • Wieża i skrzydło północne

  • Zrujnowana zabudowa gospodarcza

  • Portal wejściowy

  • Skrzydło północne

  • Skrzydło wschodnie

  • Skrzydło wschodnie

  • Skrzydło wschodnie

  • Skrzydło południowe