Siena została założona, według legendy, przez synów Remusa, którzy uciekając przed Romulusem schronili się w górach i wznieśli zamek „Senio”. Herbem miasta stało się godło ich rodu – wilczyca karmiąca Romulusa i Remusa, a barwami „balzany” czyli miejskiego sztandaru były biel i czerń. Historycznie miasto założyli Etruskowie. Około V wieku n.e. w Sienie znajdowała się siedziba biskupstwa. W XII i XIII wieku Siena zaliczała się do najbogatszych miast Europy. Rządzone przez kupców miasto przechodziło okres niesłychanego rozwoju urbanistycznego. Pod rządami „Rady Dziewięciu”, od 1287 do 1355 roku przebogaci kupcy sieneńscy sfinansowali budowę pierwszej katedry, a następnie, oryginalnego, bo w kształcie muszli placu Piazza del Campo, największego rynku w średniowiecznych Włoszech. Do dzisiejszego dnia istnieje w Sienie najstarszy europejski bank Monte Paschi di Siena, a bankierzy ze Sienny udzielali pożyczek prawie w całej ówczesnej Europie. Stan kupiecki zaczyna się chylić ku upadkowi w XIII wieku. Okres świetności miasta zakończył się gwałtownie w maju 1348 roku, wraz z nadejściem „czarnej śmierci”. Do października, gdy zaraza ustąpiła, liczba ludności skurczyła się ze 100000 do 30000. Miasto już nigdy nie podniosło się całkowicie z upadku. W XVI wieku po oblężeniu Sieny przez cesarza Karola V liczba ludności spadła do 8000. W 1557 roku miasto dostało się Cosimowi de’Medici w nagrodę za wierną służbę i weszło w skład Wielkiego Księstwa Toskanii. Przez 60 lat nie wolno było mieszkańcom prowadzić banków ani rozbudowywać miasta, które spadło do roli prowincjonalnego miasteczka. Wyjaśnia to doskonały stan w jakim zachowana została do dziś średniowieczna zabudowa. 

Do najwspanialszych zabytków Sieny należy gotycka katedra (Duomo) w dużej mierze zbudowana w latach 1215-1263, której główna fasada została ukończona w 1380 roku wg projektu Giovanni Pisano. W 1339 roku rozpoczęto pracę nad nową nawą, zamierzano bowiem przemienić istniejący w kościół w transept. Gdyby ten plan się powiódł, powstałaby największa chrześcijańska świątynia na świecie, jednak epidemia dżumy w roku 1348 zniweczyła te plany. W nieukończonych murach nowej nawy mieści się obecnie muzeum, a niedoszła fasada stanowi taras widokowy. W skład kompleksu wchodzą baptysterium i kampanila. W środku znajduje się oktagonalna ambona autorstwa Nicola Pisano oraz płaskorzeźby które wykonali Donatello, Ghiberti, Jacopo della Quercia i inni XV-wieczni rzeźbiarze. Jednak najwspanialszym zabytkiem katedry jest jej marmurowa posadzka składająca się z 56 obrazów. Zostały one wykonane w okresie od 1349 do 1547 roku i praktycznie każdy artysta działający w mieście przyłożył do nich ręce. W połowie długości nawy głównej znajduje się wejście do  biblioteki ozdobionej freskami Pinturicchia.

Innym znanym zabytkiem jest główny rynek Piazza del Campo z Palazzo Pubblico i dzwonnicą Torre del Mangia. Stworzony w XIII wieku, wybrukowany czerwoną cegłą i marmurem, stanowi przykład jednego z najwspanialszych placów dawnej Europy. Charakteryzuje się oryginalnym muszlowatym kształtem.

Na placu tym dwa razy do roku 2 lipca i 16 sierpnia o godzinie 19 rozgrywany jest wyścig konny, tzw. Palio, trwający 3 okrążenia. Wyścig sięga tradycją czasów średniowiecza jest elementem festynu na cześć Matki Boskiej. W dniach poprzedzających Palio w mieście odbywa się szereg niezwykle widowiskowych, barwnych pochodów i parad, w tym pokazów zręcznościowych rywalizujących ze sobą drużyn w kostiumach {mosimage}z epoki, które reprezentują 17 dzielnic (contrade) Sieny. Do najbardziej widowiskowych zaliczyć należy żonglowanie wielkimi jedwabnymi chorągwiami w barwach dzielnic. Każda dzielnica ma swoje własne, odrębne barwy, co widoczne jest także na ulicach miasta, które w dniach Palio są odświętnie udekorowane chorągwiami i wstęgami w barwach contrade.

Ze Sienny pochodzi św. Katarzyna Sieneńska urodzona w 1347 roku. Wbrew woli rodziców, w 1363 roku roku wstąpiła do zakonu Sióstr od Pokuty św. Dominika (tercjarek dominikańskich) i po złożeniu ślubów wieczystych prowadziła tam klasztorne życie, pomagając trędowatym. W 1370 roku, uzasadniając to wolą Chrystusa przekazaną w trakcie widzenia, rozpoczęła życie apostolskie. 1 kwietnia 1375 roku miała otrzymać stygmaty w formie krwawych promieni (nie zaś otwartych ran). Zmarła w Rzymie w wieku 33 lat. Jej relikwie, bez spoczywającej w Sienie głowy, znajdują się w rzymskim kościele Santa Maria sopra Minerva. Natomiast głowa złożona jest w specjalnej kaplicy kościoła św. Dominika w Sienie. Papież Pius II kanonizował ją 14 kwietnia 1461 roku. W 1970 roku papież Paweł VI ogłosił ją doktorem kościoła. Jan Paweł II ogłosił ją w 1999 roku współpatronką Europy, obok św. Wojciecha. Zabytkowe centrum Sieny, otoczone średniowiecznymi murami obronnymi, zostało w 1995 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO. 

Siena jest stolicą prowincji o tej samej nazwie w regionie Toskania. Miasto jest położone 60 km na południe od Florencji przy drodze szybkiego ruchu S-2 (Via Cassia).

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2008 roku.

  • Panorama miasta

  • Wilczyca karmiąca Remusa i Romulusa

  • Katedra

  • Posadzka w katedrze

  • Piazza del Campo

  • Palazzo Pubblico

  • Kościół św. Dominika

  • Kościół św. Dominika

  • Kościół św. Dominika

  • Kościół św. Dominika

  • Kościół św. Dominika

  • Uliczki miasta

  • Uliczki miasta

  • Uliczki miasta

  • Uliczki miasta