Wezuwiusz (wł. Vesuvio) jest nadal czynny jako jedyny wulkan w Europie na stałym lądzie. Według ostatnich pomiarów jego wysokość wynosi 1281 m n.p.m., głębokość krateru około 230 m, a średnica między 550-650 m. Początki jego aktywności sięgają 16 tys.lat temu. Wiek najstarszych skał określa się na ok. 200 tys. lat. Wezuwiusz razem z Monte Sommą (pradawny, wygasły wulkan) tworzą jeden masyw górujący nad Zatoką Neapolitańską. Przypuszcza się, że po zawaleniu się krateru Sommy zaczęła się działalność Wezuwiusza. Pierwotnie wulkan był znacznie wyższy, jednak potężny wybuch, który nastąpił 23 sierpnia 79 roku rozerwał wierzchołek góry, zmniejszając jej wysokość. Wybuch z 79 roku zniszczył doszczętnie miasta rzymskie położone u stóp masywu : Pompeje, Herkulanum i Stabie.

Najbardziej wzmożonym okresem działalności wulkanu były lata 1631-1872. W 1841 roku na stoku góry na wysokości 609 m n.p.m. król Obojga Sycylii, Ferdynand II ufundował najstarsze na świecie obserwatorium wulkaniczne. Ostatni duży wybuch został odnotowany 13 marca 1944 roku. Aktywność wulkanu jest nieustannie analizowana i w najbliższym czasie nie ma powodu oczekiwać żadnych zmian. Obecnie Wezuwiusz wygląda na uśpiony, a w głębi krateru wyrosły już niewielkie drzewka.

Na szczyt można się dostać własnym transportem lub autobusem z Ercolano. Kręta szosa doprowadzi nas do parkingu w pobliżu krateru, skąd po wykupieniu biletu po około 15-30 minutach dotrzemy do jego krawędzi, skąd roztacza się przepiękna panorama Zatoki Neapolitańskiej i położonych wokół masywu miejscowości. Cały krater można obejść dookoła, lecz trzeba uważać bo nie wszędzie ścieżka jest zabezpieczona. 

Wezuwiusz znajduje się w regionie Kampania, nad Zatoką Neapolitańską, na południe od Neapolu (ok. 15 km).

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2008 roku.