Pałac Branickich w Warszawie został zbudowany w 1771 roku dla Józefa Mystowskiego. Pod koniec XVIII wieku właścicielem pałacu był Marcin Badeni.

W 1819 roku wiadomo że założenie składało się z korpusu głównego oraz dwóch wolnostojących oficyn. W latach 1823-25 nowa właścicielka, Wincentyna Lewińska przebudowała założenie według projektu Adolfa Schucha. W 1852 roku kupiła go Róża z Potockich Branicka, i wtedy też powstał obecny neorenesansowy pałac oraz dwie oficyny. Całość wzniesiono według projektu architekta Henryka Marconiego, który gruntownie pałac przebudował i nadał mu neorenesansową formę.

Przed fasadą trzykondygnacyjnego korpusu głównego, zwróconą w stronę ulicy Nowy Świat, znajdują się dwie wolnostojące, jednopiętrowe oficyny okalające dziedziniec, połączone z korpusem bramami. W pawilonie prawym mieści się nieprzerwanie od 1851 roku apteka, warto obejrzeć jej zabytkowe wnętrze i ciekawy wystrój, które nie zmieniły się od tamtej pory. Korpus główny wzniesiono na planie litery L. Główne wejście znajdujące się w osi korpusu poprzedzono tarasem wspartym na arkadach. Wszystkie obiekty nakryto dachami czterospadowymi.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego pałac był siedzibą ambasady brytyjskiej. W czasie ostatniej wojny światowej główna część pałacu została zniszczona. Po wojnie pałac został całkowicie odbudowany w latach 1949-50. W pierwszych latach powojennych mieścił Urząd Stanu Cywilnego. Obecnie Pałac jest siedzibą Stołecznego Konserwatora Zabytków.

Pałac Branickich w Warszawie jest położony przy ulicy Nowy Świat 18/20.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2014 roku.