Dwór obronny w Szymbarku został zbudowany w 1540 roku z inicjatywy rodu Gładyszów herbu Gryf, którzy byli właścicielami tych ziem od XIV wieku. Była to pierwotnie gotycka budowla, która została przebudowana przez Pawła Gładysza na renesansową rezydencję w latach 1585-90. Kasztel położony jest na skarpie nad rzeką Ropa, dawniej u jego stóp istniał bród na rzece. Jest to piętrowa budowla wzniesiona z kamienia i cegły, otynkowana,  założona na planie prostokąta o wymiarach 20 x 13 metrów. Do czterech rogów głównej bryły dostawione są kwadratowe, masywne wieże alkierzowe, wystające z lica muru, w których na górze mieszczą się izdebki mieszkalne, na dole natomiast małe pomieszczenia wykorzystywane kiedyś jako zbrojownia lub skarbczyk. Dach schowany jest za wysoką, arkadową attyką, tworzącą jedną całość z attykami na wieżach. Budynek posiada trzy kondygnacje: piwnice – służące jako magazyn, parter – przeznaczony do celów obronnych i piętro – funkcje reprezentacyjne, gdzie znajdują się dwie duże komnaty. We dworze zachowały się kamienne obramienia okien oraz kilka kamiennych kominków. W południowo-zachodnim alkierzu znajdują się resztki polichromii.

         Na początku XVII wieku po Gładyszach właścicielami kasztelu byli Strońscy, Siedleccy, Bronikowscy i ks. Jan Bochniewicz. W 1657 roku dwór został zniszczony przez wojska Rakoczego. W XVIII wieku został opuszczony przez właścicieli, a w XIX wieku umieszczono  w nim gorzelnię, magazyn zbożowy, które doprowadziły do dewastacji budynku. Następnie dwór stał opuszczony do 1973 roku, kiedy to rozpoczęto jego renowację, która ciągnęła się aż do początku XXI wieku. Obecnie w kasztelu funkcjonuje muzeum regionalne. Tuż obok kasztelu stoi drewniany dworek z XIX wieku, oraz kilka chałup wiejskich tworzących skansen budownictwa ludowego. 

         Szymbark jest położony 27 km na wschód od Nowego Sącza, przy drodze nr 28 do Gorlic.

         Dwór położony jest w centrum miejscowości, po prawej stronie drogi.