Zamek Cesarski w Poznaniu został zbudowany dla ostatniego cesarza niemieckiego i króla Prus Wilhelma II, według projektu Franza Schwechtena. Wiele elementów wprowadzono na życzenie Wilhelma II, który osobiście ustalił szczegółowy plan swojej nowej rezydencji. Budowę rozpoczęto w 1905 roku, a uroczyste przekazanie obiektu nastąpiło w dniu 21 sierpnia 1910 roku. Pierwszym i jedynym burgrabią zamku (do 1918 roku) był pomorski ziemianin hrabia Bogdan Hutten-Czapski. Zamek został wzniesiony na planie nieregularnego wieloboku w stylu neoromańskim. Południowy budynek główny składał się z dwóch skrzydeł – zachodniego, które było większe i mieściło pomieszczenia mieszkalne, oraz wschodniego, w którym mieściły się pomieszczenia reprezentacyjne. Na parterze zachodniej części znajdowały się pokoje marszałka dworu, ochmistrzyni oraz pozostałych członków świty cesarskiej. Pierwsze piętro zajmowały apartamenty pary cesarskiej i prywatna kaplica (zaprojektowana w stylu bizantyńskim przez Augusta Oetkena), znajdująca się w wieży. Wejście przeznaczone wyłącznie dla cesarza znajdowało się w zachodniej elewacji wieży skąd schody prowadziły bezpośrednio na pierwsze piętro. Sypialnię cesarza i cesarzowej łączył korytarz, w którym stały posągi czterech władców: Gerona, Ottona I, Fryderyka Barbarossy i Władysława II Śląskiego. Drugie piętro przeznaczone było dla następcy tronu. Większość pomieszczeń miała połączenie z foyer biegnącym dookoła wewnętrznego dziedzińca. Najwspanialszym pomieszczeniem skrzydła reprezentacyjnego była Sala Tronowa nawiązującą do bizantyjskich bazylik. Z trzech stron oświetlały ją wielkie okna, otoczone wspartymi na kolumnach arkadami. Pomiędzy łukami umieszczono osiem posągów przedstawiających cesarzy niemieckich, a we wnęce środkowej arkady orientalny tron cesarski. Ponad nimi znajdowały się galerie dla gości i orkiestry. Wejście do tej części Zamku znajdowało się od strony dzisiejszej ul. Kościuszki. Na tyłach pałacu znajdował się ogród zamknięty od wschodu i północy pomieszczeniami dla służby oraz stajnią, garażami i wozownią. Na dziedzińcu różanym po dziś dzień stoi Fontanna Lwów wzorowana na podobnej fontannie z Patio de los Leones w Alhambrze w Grenadzie. Od ulicy Św. Marcin główny budynek oddzielony był podwórzem otoczonym kutym, żelaznym płotem.

         Po powstaniu wielkopolskim zamek stał się własnością Skarbu Państwa. Uchwałą Rządu RP z 1921 oddany został do dyspozycji Naczelnika Państwa, a następnie prezydenta. Przez okres swojego istnienia mieściło się tu Ministerstwo byłej Dzielnicy Pruskiej, którego zadaniem było doprowadzenie do zjednoczenia Wielkopolski z pozostałymi ziemiami odrodzonego państwa. W Zamku mieściły się również niektóre zakłady Uniwersytetu Poznańskiego, organizacje studenckie, harcerskie oraz redakcje kilku czasopism.

         W roku 1939, niemal natychmiast po rozpoczęciu działań wojennych, zdecydowano o przebudowie dawnej rezydencji cesarskiej na siedzibę Adolfa Hitlera i sprawującego w jego imieniu funkcję namiestnika tzw. Kraju Warty, Artura Greisera. W wyniku przebudowy gruntownie zmieniono układ wnętrz i ich funkcje. Wszystkie najważniejsze pomieszczenia urządzono w totalitarnym stylu architektury III Rzeszy. W miejscu dawnej kaplicy powstał osobisty gabinet Hitlera, z podgrzewanym elektrycznie balkonem, z którego fuhrer miał przyjmować defilady. 

         Po wyzwoleniu Poznania w zamku powstał obóz przejściowy dla jeńców niemieckich, a następnie w kompleksie mieściły się koszary Ludowego Wojska Polskiego. W okresie powojennym rozważano zburzenie budowli kojarzącej się z okresem zaborów i hitlerowskiej okupacji. Ostatecznie jednak (głównie ze względu na szczupłość środków finansowych) ograniczono się do usunięcia większości symboli nazistowskich i rozebrania uszkodzonej najwyższej kondygnacji wieży zegarowej. W 1948 roku zamek przemianowany został na Nowy Ratusz i stał się siedzibą Miejskiej Rady Narodowej, a w 1962 roku – Pałacu Kultury. W dniu 6 marca 1979 Zamek Cesarski został wpisany do rejestru zabytków jako dobro kultury. Obecnym gospodarzem i administratorem budowli jest Centrum Kultury „Zamek”. W sali tronowej mieści się Sala Wielka, w niektórych apartamentach funkcjonują sale wystawowe i koncertowe. Zamek jest ponadto siedzibą wielu instytucji, m.in. Teatru Animacji, Centrum Sztuki Dziecka. Na dziedzińcach zamkowych w sezonie letnim często odbywają się koncerty, spektakle teatralne i projekcje filmowe. Rozważana jest odbudowa zniszczonej części wieży. W czerwcu 2002 roku otwarto od strony Świętego Marcina (parter) Muzeum Powstania Poznańskiego – Czerwiec 1956.

         Poznań jest stolicą województwa wielkopolskiego. Zamek znajduje się w centrum miasta, niedaleko dworca głównego PKP.

         Zdjęcia wykonano w maju 2015 roku.

  • Widok od skrzyżowania

  • Elewacja od ul. Św. Marcin

  • Elewacja od ul. Św. Marcin

  • Elewacja od ul. Św. Marcin

  • Wieża i elewacja od ul. Św. Marcin

  • Elewacja od ul. Kościuszki

  • Elewacja od al.Niepodległości

  • Elewacja od ogrodów

  • Wewnętrzny dziedziniec

  • Neorenesansowe detale

  • Neorenesansowe detale