Neorenesansowy pałacyk Wilhelma Ellisa Rau’a został wybudowany w latach 1866-68, według projektu Leandra Marconiego dla Wilhelma Ellisa Rau’a, warszawskiego przemysłowca, współzałożyciela zakładów metalowych firmy „Lilpop, Rau i Loewenstein”.

Jest to piętrowa rezydencja wzniesiona na rzucie prostokąta, nakryta płaskimi dachami. W fasadzie pałacyku umieszczono ryzality wzbogacone portykami z okrągłymi balkonami. W elewacji ogrodowej znajduje się taras na dachu parteru. Narożniki budowli są boniowane. W narożach ryzalitów elewacji frontowej znajdowały się figury przedstawiające Architekturę i Rzeźbę wykonane przez Marconiego oraz posągi Malarstwa i Mechaniki dłuta Andrzeja Pruszyńskiego. Ludwik Kucharzewski stworzył dekoracje fontanny, zaś w elewacji bocznej umieszczono wykonane przez niego medaliony z 1882 roku. W pracach nad dekorowaniem pałacu pracował także malarz Jan Strzałecki.

W 1906 roku właścicielką rezydencji została Maria z Sapiehów Branicka. Po jej śmierci w 1919 roku, pałacyk odziedziczyła jej córka Maria Radziwiłłowa. W drugiej połowie dwudziestolecia międzywojennego pałac wynajmowany był przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych i pełnił funkcję rezydencji wiceministra Jana Szembeka. Budowla spłonęła w 1944 roku. W latach 1948-49 została odbudowana ze zmianami według projektu Szymona Syrkusa i Hansa Schmidta. W planach odbudowy nie uwzględniono kilku rzeźb znajdujących się wcześniej w elewacjach. Obecnie mieści się tu Ambasada Szwajcarii.

Pałacyk Wilhelma Ellisa Rau’a znajduje się w Warszawie przy Al. Ujazdowskich 27.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2014 roku.