Klasycystyczny pałac Śleszyńskich wybudowany został w 1826 roku według projektu Antoniego Corazziego.

Przy pałacyku wzniesiono równolegle do Pięknej piętrową oficynę, która w późniejszym czasie zaczęła funkcjonować jako odrębny budynek. Sam pałac jest niewielką piętrową rezydencją wzniesioną na planie prostokąta, nakrytą czterospadowym dachem. W elewacji frontowej znajduje się kolumnowo-filarowy portyk, zwieńczony trójkątnym szczytem. Pałac sąsiadował bezpośrednio ze stworzonym przez Stanisława Śleszyńkiego parkiem nazywanym Doliną Szwajcarską.

Posesja należała do rodziny Śleszyńskich, aż do 1852 roku. W 1840 roku w obiekcie mieścił się konsulat Wielkiej Brytanii. Później często zmieniali się jej właściciele. Budynek ucierpiał podczas II wojny światowej – w 1945 roku w pożarze stracił drewniany dach. Po wojnie został odbudowany w latach 1947-48 według projektu Heleny i Szymona Syrkusów. Oficyna od strony Pięknej nie została odbudowana. Posesję budynku z Pałacykiem Śleszyńskich Al. Ujazdowskie 25 połączono z posesją Al. Ujazdowskie nr 23 (willa Gawrońskich) i przeznaczono dla ambasady Jugosławii. Następnie była tam ambasada Serbii, która zdecydowała się zwrócić własność rodzinie włoskiego eurodeputowanego Jana Gawrońskiego.

Pałacyk Śleszyńskich znajduje się przy Alejach Ujazdowskich 25 w Warszawie.

Zdjęcie wykonano w czerwcu 2014 roku.