Późnobarokowy pałac Wesslów w Warszawie (inne nazwy to pałac Ostrowskich lub Poczta Saska) powstał w połowie XVIII wieku z fundacji generała Franciszka Jana Załuskiego, starosty grójeckiego. Pierwszy znany jego widok znajduje się w obramieniu planu Warszawy z 1762 roku autorstwa Piotra Ricauda de Tirregaille. W 1761 roku sprzedał go Teodorowi Wesslowi, podskarbiemu koronnemu, który w 1764 roku sprzedał go Antoniemu Ostrowskiemu, biskupowi kujawskiemu, późniejszemu prymasowi. W 1780 roku kupił go na użytek poczty Franciszek Ignacy Przebendowski – wojewoda pomorski i dyrektor poczty. Od tego czasu w pałacu mieściła się poczta przeniesiona z kamienicy Wasilewskich. Poczta znajdowała się tu do 1874 roku.

W 1882 roku podczas poszerzania ulicy Trębackiej wyburzono, sąsiadującą z pałacem, narożną kamienicę i dokonano przebudowy rezydencji. Projekt architektów: Aleksandra Woydego i Władysława Marconiego zakładał dobudowę jednego piętra oraz ścięcie narożnika. Wszystkie zmiany zostały odpowiednio dopasowane do architektury budynku. Od 1887 roku w pałacu mieściła się przez czas jakiś redakcja Kuriera Codziennego i Tygodnika Ilustrowanego. W okresie międzywojennym miał tu siedzibę antykwariat ‚Pałac Sztuki’. Pałac został zniszczony w czasie II wojny światowej, w 1944 roku został spalony. Po wojnie w latach 1947-48  odbudowano go pod kierunkiem Jana Bieńkowskiego, według planów sprzed 1882 roku.

Obecnie jest to czterokondygnacyjna budowla, ze ściętym narożnikiem, wzniesiona na rzucie prostokąta, nakryta dwuspadowym dachem. W osi elewacji usytuowano trzy osiowy ryzalit wejściowy, zwieńczony trójkątnym szczytem. Nad wejściem znajduje się balkon. Parter budowli jest boniowany. Dziś mieści się tu Prokuratura Apelacyjna i Instytut Wymiaru Sprawiedliwości.

Pałac Wesslów znajduje się przy ul. Krakowskie Przedmieście 25 w Warszawie.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2014 roku.