Kyrenia (tur. Girne) to miasto portowe w północnej części Cypru, wciśnięte pomiędzy Morze Śródziemne i podłużne pasmo Gór Kyreńskich (nazywanych z powodu swojego kształtu Górami Pięciu Palców). Jego historia sięga czasów starożytnych, kiedy to znajdowała się tu założona przez Greków niewielka osada portowa. Na przestrzeni wieków miasto wielokrotnie zmieniało swoich właścicieli. Podczas panowania Rzymian w mieście zbudowano port. W latach władzy Cesarstwa Bizantyńskiego w celu obrony przed najazdami plemion arabskich została wybudowana twierdza, która później, w XII wieku, została podbita przez króla Anglii Ryszarda Lwie Serce. Obecną formę twierdza otrzymała podczas panowania Lusignanów. Potem nastąpiły czasy panowania Wenecji i zdobycie miasta przez Turków w XV wieku. Podczas panowania Imperium brytyjskiego miasto znów rozkwitło z punktu widzenia gospodarki, która (w szczególności handel) kwitła aż do początku pierwszej wojny światowej.Obecnie miasto jest turystyczną mekką Cypru Pólnocnego.

Kyrenia jest położona w tureckiej części Cypru, nad morzem, około 30 km na północ od Nikozji.

Zdjęcia wykonano w październiku 2024 roku.

  • Stary port

  • Zamek

  • Meczet Dżafera Paszy

  • Stare Miasto

  • Stare Miasto

  • Stare Miasto

  • Anglikański kościół św. Andrzeja

  • Anglikański kościół św. Andrzeja

  • Monument Pokoju

  • Cmentarz grecki

Jednym z najważniejszych zabytków Kyrenii jest znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie malowniczego portu majestatyczny średniowieczny zamek obronny. Budowla ta wzniesiona została przez Bizantyjczyków w miejscu dawnej rzymskiej warowni. Po raz pierwszy pojawia się w przekazach historycznych w roku 1191, kiedy zdobył ją Ryszard Lwie Serce. W latach 1208-11 forteca była rozbudowywana przez Lusignanów.  W tym czasie powstały m.in. lochy, dziedziniec oraz nowe wieże obronne. W w latach 1373-74 warownia została zniszczona podczas walk genueńskich. Po przejęciu przez Wenecjan, została odbudowana i w tej formie zachowała się do dziś. Powstała wówczas prostokątna budowla z bastionami w każdym z rogów. Zwiększono też znacznie rozmiar zamku – w efekcie czego w jego granicach znalazł się bizantyński kościół św. Jerzego. Strategiczne usytuowanie oraz potężne mury obronne spowodowały, że zamek ten nigdy nie został zdobyty. W 1570 r. miasto skapitulowało przed admirałem Sadykiem Paszą. Jego grób można oglądać za bramą twierdzy. Brytyjczycy zamienili twierdzę w więzienie, a następnie w akademię policyjną.

Od roku 1974 zamek jest dostępny dla zwiedzających jako muzeum. W jego murach ma swoją siedzibę Galeria Znalezisk Grobowych oraz Muzeum Wraku Żaglowca. Zabytek pochodzi z czasów podbojów Aleksandra Wielkiego i jest drugim najstarszym statkiem odnalezionym kiedykolwiek na obszarze Morza Śródziemnego. Jego kadłub ma długość 14 m i zbudowano go głównie z sosny alepskiej. Statek służył do przewożenia towarów i zatonął u wybrzeży Kyrenii na początku III stulecia p.n.e. Na jednostkę natrafiono całkowitym przypadkiem w 1965 roku. Na szczęście znajdowała się w dość dobrym stanie, podobnie jak 413 amfor winnych, które przewoziła na pokładzie w momencie zatonięcia.

  • Widok od portu

  • Most nad fosą

  • Główne wejście

  • Narożnik północno zachodni

  • Fosa od zachodu

  • Kurtyna północna

  • Narożnik północno zachodni

  • Kurtyna północna

  • Kurtyna wschodnia

  • Baszta północno wschodnia

  • Kurtyna wschodnia

  • Baszta płudniowo wschodnia

  • Lew wenecki

  • Baszta płudniowo zachodnia

  • Kurtyna zachodnia

  • Kurtyna pónocna

  • Przelot bramny

  • Herby Lusignanów

  • Dziedziniec zamku

  • Dziedziniec zamku

  • Dziedziniec zamku

  • Dziedziniec zamku

  • Dziedziniec zamku

  • Zabudowania dziedzińca

  • Zabudowania dziedzińca

  • Zabudowania dziedzińca

  • Bizantyński kościół św. Jerzego

  • Bizantyński kościół św. Jerzego

  • Bizantyński kościół św. Jerzego

  • Bizantyński kościół św. Jerzego

  • Bizantyński kościół św. Jerzego

  • Muzeum wraku

  • Muzeum wraku

  • Muzeum wraku

  • Amfory

  • Muzeum wraku, kotwice

  • Muzeum wraku, ziarno

  • Studnia

  • Studnia głodowa

  • Wystawa w lochach

  • Wystawa w lochach

  • Grób Sadyka Paszy

Stary Port stanowi wizytówkę miasta. Przez stulecia eksportowano stąd wiele wytwarzanych na wyspie produktów, przede wszystkim wyroby z drzewa korabowego, ale też oliwę, wino czy drewno. Zanim jednak towary te załadowano na statki, przechowywane były w magazynach zajmujących większość portu. Najstarsze z wykorzystywanych w ten sposób budynków pochodzą z czasów weneckich – obecnie (po przebudowie) mieszczą się w nich hotele oraz restauracje. Zwiedzając Stary Port warto zwrócić uwagę na pozostałości po średniowiecznych strukturach obronnych. Jedna z charakterystycznych konstrukcji (okrągła budowla z wąską kolumną na szczycie) na pierwszy rzut oka może przypominać niewielką latarnię morską, ale jej zastosowanie było zgoła inne. Służyła jako wieża łańcuchowa – zawieszano na niej jeden z końców łańcucha blokującego możliwość wpłynięcia do portu.

  • Stary port

  • Wieża łańcuchowa

  • Dawne magazyny - obecnie hotele i restauracje

  • Z prawej zamek

  • W głębi zamek

  • Dawna latarnia morska

Meczet Dżafera Paszy – masywny i niewielki meczet z przysadzistym minaretem wzniesiony w 1589 roku przez Dżafera Paszę, dowódcę armii i floty sułtana tureckiego, trzykrotnego tureckiego namiestnika Cypru. Na przestrzeni dziejów meczet był wielokrotnie niszczony i wciąż na nowo odbudowywany. Meczet znajduje się na Starówce nieopodal zamku.

  • Meczet Dżafera Paszy

  • Minaret

  • Mihrab

  • Minbar

  • Szaty imama

Nieopodal portu, w małym parku sąsiadującym z parkingiem, znajduje się niewielka osmańska nekropolia Baldöken z XVI wieku. Składa się na nią mauzoleum jednego z dowódców tutejszego garnizonu oraz kilka mniejszych grobów.

  • Muzułmański cmentarz

  • Mauzoleum

Kościół Michała Archanioła. W dawnym kościele stojącym na wzgórzu w pobliżu starego portu otwarto Muzeum Ikon. Można tu oglądać ponad 50 ikon (XVIII-XX w.) zebranych z okolicznych kościołów (brak zdjęć).

  • W głębi widoczna dzwonnica