Gotycki zamek w Bobrownikach zbudowali najprawdopodobniej Krzyżacy około roku 1392. W wyniku pokoju w Raciążku Bobrowniki powróciły do Polski.  W latach 1409-11 znalazły się znów  w rękach Krzyżackich, by  po wielkiej wojnie z Zakonem ostatecznie powrócić do Polski. Władysław Jagiełło  rozbudował zamek,  który był  ważnym  punktem na  granicy polsko-krzyżackiej. Po wojnie trzynastoletniej  zakończonej  Pokojem  Toruńskim w roku 1466 zamek utracił znaczenie militarne i stał się siedzibą starosty. W połowie XVII wieku został zniszczony przez Szwedów i od tamtej pory pozostaje w ruinie. W XIX wieku został częściowo rozebrany.

         Założona na planie kwadratu o boku około  46,5 m. warownia została zbudowana z cegły na fundamentach z kamienia polnego. Od północy stała nieco wysunięta wieża bramna a na osi kurtyny północnej, baszta u dołu czworoboczna przechodząca w cylindryczną. W skład zabudowy wchodził również budynek mieszkalny o wymiarach 46×15 oparty o mur zachodni. W XV wieku zbudowano obwód zewnętrzny murów obronnych, a przed bramą wjazdową wysunięte przedbramie. Do dzisiaj zachowały się główne mury obronne oraz fragmenty murów obwodu zewnętrznego. Po wieży bramnej, baszcie i domu mieszkalnym pozostały tylko ruiny.

         Bobrowniki leżą ok. 20 km na zachód od Włocławka na prawym brzegu Wisły.

         Zdjęcia wykonano w lipcu 2006 roku.