Wczesnogotycki kościół św. Bartłomieja w Borowinie został zbudowany w ostatniej ćwierci XIII wieku. W okresie późnego gotyku powiększony został o wieżę.

Orientowaną świątynię wzniesiono z kamienia polnego i cegły. Początkowo kościół składał się z pojedynczej nawy na planie krótkiego prostokąta o wymiarach 11,2 x 9,4 metra, a także umieszczonego od strony wschodniej niższego i węższego prezbiterium o wymiarach 8,2 x 6,8 metra, wzniesionego na rzucie czworoboku zbliżonego do kwadratu. Od strony zachodniej w XV wieku do nawy dostawiono czworoboczną, smukłą wieżę. Nawę i prezbiterium, nakryto osobnymi dachami dwuspadowymi, natomiast wieżę, założoną na planie prostokąta i wzmocnioną dwiema narożnymi przyporami, wieńczyć mogła wysoka, obita gontem iglica. Elewacja północna zarówno nawy jak i prezbiterium pierwotnie była pozbawiona otworów okiennych. Pozostałe pierwotne otwory okienne kościoła miały szczelinową formę. W poziomie najwyższej kondygnacji wieży umieszczono okna biforyjne, przedzielone ceglanym laskowaniem, posiadające większe rozmiary z uwagi na potrzebę dobrej słyszalności dzwonów. Wejście do kościoła wiodło przez portal w południowej ścianie nawy. Wnętrze nawy zapewne przykrywał drewniany, płaski strop, w prezbiterium natomiast z powodu wysokiego okna wschodniego założona została drewniana kolebka. Obie główne części kościoła łączyła półkoliście zamknięta arkada tęczy, natomiast nie połączono przyziemia wieży z nawą.

W XVI wieku kościół przeszedł na własność gminy ewangelickiej, która w 1584 roku dostawiła do prezbiterium zakrystię. W 1654 roku, na fali prowadzonej przez Habsburgów kontrreformacji, budowla został przejęta ponownie przez katolików. Dokonano wówczas remontu kościoła i przebudowy w stylistyce baroku. Między innymi zmieniono kształt okien, a drewnianą kolebkę w prezbiterium zastąpiono stropem. W takiej formie kościół funkcjonował do czasu pożaru w XIX stuleciu. Kolejnych zniszczeń zabytek miał doznać pod koniec II wojny światowej. Odbudowę przeprowadzono w latach 1975-1978. We wnętrzu świątyni zachował się kamienny portal z 1584 roku oraz renesansowe płyty nagrobne. Świątynię otacza mur z tej samej epoki, w którym znajduje się barokowa brama z XVI wieku.

Kościół znajduje się pośrodku wsi, po wschodniej stronie szosy z Kożuchowa do Szprotawy.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2023 roku.