W południowej części Placu Zamkowego wznosi się XII wieczna romańska Katedra św. Błażeja, Jana Chrzciciela i Tomasza Becketta fundacji Henryka Lwa. Na lata 1182-85, kiedy to książę był skazany na banicję do Anglii, prace zostały przerwane. Część wschodnia wraz z prezbiterium została wzniesiona do ok. 1188 roku. Pomimo pożaru dachu w 1195, w roku śmierci Henryka Lwa, zakończono prace nad transeptem oraz nawą i westwerkiem. W 1195 roku Henryk Lew został pochowany w środkowej nawie. Trzy lata później zmarła żona Henryka Lwa, Matylda, która została pochowana obok swojego małżonka. W 1230 wykonano obecny nagrobek dla zmarłej pary książęcej.  Około 1300 roku podwyższono środkową część westwerku o dzwonnicę, która została umieszczona pomiędzy ośmiobocznymi wieżami. Pomiędzy 1322 a 1346 rokiem rozbudowano część południową korpusu, dodając nawę, zaś północną nawę przebudowano w stylu późnego gotyku angielskiego dopiero w XV wieku. Poświęcenie świątyni miało miejsce w 1477 roku. W wyniku reformacji kiedy to Brunszwik opowiedział się za naukami Lutra katedra została przejęta przez tamtejszą gminę ewangelicką, która opiekuje się świątynią do dnia dzisiejszego. W czasie II wojny światowej brunszwicka katedra nie podzieliła losu centrum miasta, które zostało niemal całkowicie zniszczone. Najcenniejsze dzieła sztuki ewakuowano, w przypadku zniszczeń zanotowano drobne uszkodzenia dachu, sklepień. Przede wszystkim zachował się cenny zespół malowideł i elementy rzeźby architektonicznej. Po wojnie dokonano restauracji kościoła m.in. usunięto większość zmian z czasów hitlerowskich.

Katedra w obecnej formie jest pięcionawową bazyliką z transeptem, prezbiterium oraz dwuwieżowym westwerkiem. Jednoprzęsłowe prezbiterium zamknięte jest wydzieloną półokrągłą absydą. Oba ramiona transeptu również posiadają niewielkie absydy. Do wnętrza katedry prowadzi pięć wejść, dwa od strony północnej, dwa od południa, oraz jedno zachodnie. Wszystkie są ozdobione portalami. Podczas renowacji w 1845 na ścianach i sklepieniach prezbiterium i transeptu odkryto spod tynku malowidła datowane na ok. 1230 rok przedstawiające cykle z życia świętych patronów katedry, Legendę Krzyża Świętego. Nawę środkową zamyka ołtarz dedykowany Najświętszej Marii Panny. Ołtarz ten jest w formie stołu postawionego na niewysokim postumencie, prawdopodobnie niegdyś mieszczącym grób. Na skrzyżowaniu naw obok schodów prowadzących do prezbiterium stoi wielki brązowy średniowieczny świecznik siedmioramienny. Waży ponad 400 kg i jest wysoki na 4 metry, zaś całkowita rozpiętość ramion wynosi ponad 4,5 m.

Przy katedrze stoją dwa zabytkowe domy – Huneborstel (1536) i Veltheim (1573) – cenne przykłady budownictwa o konstrukcji szkieletowej.

Około 500 metrów na zachód od katedry przy Starym Rynku stoi gotycki kościół św. Marcina oraz zespół zabytkowy Starego Rynku (Altstadtmarkt) z ratuszem, sukiennicami i fontanną Marii (Marienbrunnen). Romańsko-gotycki św. Marcina pochodzący z XII wieku, został gruntownie rozbudowany w wieku XIV. Pierwotnie była to romańska trójnawowa bazylika z transeptem, oraz dwuwieżowym westwerkiem od zachodu. Od połowy XIII wieku dokonano szereg przebudów, które nadały architekturze gotycki charakter. W 1434 roku do południowej nawy dodano kaplicę św. Anny. W 1528 roku kościół został przejęty przez ewangelików, którzy opiekują się świątynią do dnia dzisiejszego. Pomimo zniszczeń wojennych kościół zachował liczne dzieła sztuki – cenny zespół gotyckiej rzeźby architektonicznej oraz wystrój, głównie z XVII i XVIII wieku. Obecnie kościół jest gotycką trójnawową halą z prezbiterium zamkniętym poligonalną absydą. Wnętrze nakryte jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym wspartym na filarach. Światło pada przez duże ostrołukowe okna z maswerkami, zarówno jak od strony naw bocznych jak prezbiterium. Wewnątrz znajduje się barokowy ołtarz główny z początku XVIII wieku, organy z XVIII wieku, manierystyczna ambona z początku XVII wieku. W przykościelnej kaplicy św. Anny z gotycką dekoracją rzeźbiarską znajdują się późnogotyckie stalle i manierystyczna chrzcielnica.

Na północ od kościoła stoi gotycki ratusz z XIV wieku, z bogatą dekoracją rzeźbiarską, w tym cyklem figur władców niemieckich z ich małżonkami. Obecnie parter zajmuje Muzeum Miasta Brunszwiku, zaś pomieszczenia na piętrze stanowią miejsce dla uroczystych spotkań, ceremonii związanych z miastem i władzami miejskimi.

Wschodnią pierzeję Starego Rynku zajmują sukiennice, podłużna budowla mieszcząca dawniej kramy handlowe, zbudowane w XIV wieku w stylu gotyckim, z późniejszymi dobudówkami i fasadą wschodnią o bogatej dekoracji rzeźbiarskiej w stylu niderlandzkiego manieryzmu.300 metrów na wschód od katedry, już poza strefą starego miasta wznosi się pałac książęcy w Brunszwiku, zbudowany w latach 1833–41.

Brunszwik jest położony w Dolnej Saksonii nad rzeką Oker, około 55 km na wschód od Hanoweru.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2018 roku.