Prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV wieku książę halicki Jerzy I wzniósł na terenie ówczesnego Chełma, murowaną wieżę obronną, posadowioną na planie prostokąta o wymiarach 11,8×12,4 m.

         Wieża wzniesiona z miejscowego kamienia, posiadała ściany o grubości ponad półtora metra i miała prawdopodobnie 4 lub 5 kondygnacji zwieńczonych  dachem namiotowym. Najniższa kondygnacja, bez okien, pełniła prawdopodobnie funkcje kuchni i spiżarni, podczas badań znaleziono tu dużą ilość ceramiki oraz kości zwierzęcych. Kondygnacje druga i trzecia, posiadały wąskie okna przystosowane do obrony. Kondygnacja czwarta miała charakter reprezentacyjny, jako jedyna posiadała sklepienie krzyżowo-żebrowe. Na jej wysokości na zewnątrz biegł ganek. Na tą kondygnację prowadziło też jedyne wejście do wieży, prowadzące po niewielkich schodach od zachodniej strony. Okna na czwartej kondygnacji były duże i bogato zdobione. Piąta kondygnacja miała przeznaczenie wyłącznie obronne. Całość była otoczona niewielką fosą o zarysie prostokąta.

         Nie wiadomo kiedy wieża została opuszczona, prawdopodobnie stało się to już w XIV wieku. Wieża została ostatecznie zniszczona przez Niemców w czasie II drugiej wojny światowej. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku przeprowadzono badania archeologiczne, które doprowadziły do zabezpieczenia resztek ścian. Badania archeologiczne nie doprowadziły do precyzyjnego ustalenia czasu wzniesienia budowli. Niektórzy historycy łączą ją z działalnością fortyfikacyjną Kazimierza Wielkiego.

         Chełm położony jest 66 km na wschód od Lublina, przy drodze nr 12 do Dorohuska. Bieławin jest obecnie dzielnicą miasta. Ruiny wieży znajdują się około 4 km na północ od centrum miasta, na końcu ul.Bieławin, wśród podmokłych łąk i są słabo oznakowane.

         Zdjęcia wykonano we wrześniu 2012 roku.