Zamek Świętego Hilariona był jedną z trzech górskich warowni broniących dostępu do wybrzeża. Zamek został nazwany na cześć pustelnika św. Hilariona, który przybył tutaj z Palestyny w VI wieku. Po śmierci został tu pochowany, a wokół jego grobu około X/XI wieku został wzniesiony klasztor. Począwszy od XI wieku Bizantyjczycy rozpoczęli budowę fortyfikacji, która wraz z twierdzami Buffavento i Kantara miały bronić wyspę przed inwazją arabską. Budowla powstała na skale o wysokości 732 metry n.p.m. i oferuje wspaniały widok na okolicę.

Pierwotny zamek obronny wzniesiono w czasach bizantyńskich, a Lusignanie dobudowali do niego część pałacową, w której spędzali miesiące letnie. Zamek odegrał ważną rolę w czasie wojny o władzę na Cyprze, jaka miała miejsce w latach 1228-32 pomiędzy cesarzem niemieckim Henrykiem Hohenstaufem, a francuskim możnowładcą Janem d’Ibelinem. Zamek składa się z trzech części. Dolna, przy głównym wejściu, powstała w czasach bizantyjskich w XI wieku. Tu mieszkała załoga zamku, tu były też stajnie. W zamku średnim znajdowały się  – pałac królewski, kościół z X wieku, kuchnia i cysterna na wodę. Mieszkali tu również rycerze. W górnej części, do której prowadzi ponad 300 schodów, mieściły się apartamenty królewskie. Stąd roztacza się przepiękny widok na położoną nad morzem Kyrenię. Znaczna część zamku została rozebrana przez Wenecjan w XV wieku, aby zmniejszyć jego koszty utrzymania. Zachowało się wystarczająco dużo, żeby móc wyobrazić sobie jak konstrukcja prezentowała się w czasach swojej świetności.

Ruiny są położone około 11 km na południowy zachód od centrum Kyrenii.

Zdjęcia wykonano w październiku 2024 roku.