Najstarszą częścią miasta jest część leżąca na północ od portu. Zaraz za nabrzeżem portowym rozwinęło i rozbudowało się marsylskie stare miasto – dzisiejsza dzielnica La Panier. Dzielnica przed II wojną światową zamieszkana głównie przez Żydów została zburzona przez Niemców w powietrze.

Ocalało jedynie kilka budynków, m.in. Hotel de Ville – czyli ratusz miejski,  kościół Notre-Dame des Accoules z XIII wieku, Hotel ce Cabre oraz The Hotel Dieu – historyczny szpital zamieniony na pięciogwiazdkowy hotel. Na terenie hotelu w części kulturalnej możemy zobaczyć fragmenty mozaiki i wykopalisk archeologicznych odnalezionych w trakcie prac remontowych.

Na północny-zachód od La Panier, w drugiej połowie XIX wieku, na polecenie Napoleona III wzniesiono neobizantyjską katedrę – Cathédrale de La Major. Wzgórze na którym zbudowano świątynię jest miejscem na którym istniały marsylskie katedry już od V wieku. Tuż obok świątyni stoi pozostałość po starej, romańskiej katedrze z XII wieku, częściowo rozebranej podczas budowy nowej. Do jej budowy użyto m.in. zielonego kamienia z Florencji, białego marmuru z Carrare i onyksu. Naprzemiennie ułożony marmur i porfir tworzą charakterystyczne pasy na bryle budynku, podobne do tych na bazylice Notre Dame de la Garde. Turystom przypominają one zebrę, a mieszkańcy Marsylii mówią na katedrę piżama. Największe wrażenie robi wielkość kościoła (ma 146 m długości), a także bogate wyposażenie wnętrza. Okazały jest również główny portal kościoła. Stojąc przed nim warto zwrócić uwagę na rzeźby umieszczone na frontowej fasadzie. Znajdziemy tam Chrystusa w środku, a po jego obu stronach Piotra, Pawła, Łazarza (pierwszy biskup Marsylii), jego siostrę Martę, Maksymina i Marię Magdalenę. Wewnątrz świątyni jest miejsce dla 3000 wiernych. Znajdują się tam również rzeźby apostołów oraz obrazy. W krypcie znajdują się groby biskupów Marsylii. Katedra la Major była budowana przez 41 lat, a do godności bazyliki mniejszej wyniósł ją papież Leon XIII.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2019 roku.