Pierwszy kościół w Gietrzwałdzie powstał około 1500 roku. Była to jednonawowa świątynia na podmurówce z kamienia. W ciągu wieków kościół był wielokrotnie przebudowywany. Po raz pierwszy w XVI wieku wykonano kapitalny remont, a w okresie baroku wyposażono świątynię w nowe ołtarze. W 1790 roku biskup Ignacy Krasicki nadał kościołowi dwa nowe tytuły: św. Jana Ewangelisty i św. Apostołów Piotra i Pawła. W XIX wieku ówczesny proboszcz Józef Jordan rozbudował świątynię i wzmocnił jej fundamenty i ściany.

Gietrzwałd stał się sławny dzięki objawieniom Matki Boskiej, które miały miejsce od 27 czerwca do 16 września 1877 roku. Matka Boska objawiła się trzynastoletniej Justynie Szafryńskiej i dwunastoletniej Barbarze Samulowskiej, przemawiając do nich po polsku. Bezpośrednio po objawieniach ówczesny proboszcz Augustyn Weischel przebudował świątynię nadając jej kształt krzyża rzymskiego, a także w miejsce drewnianej wieży wzniesiono murowaną nakrytą blachą oraz dach kościoła pokryto dachówką. Od 1945 roku sanktuarium prowadzą Kanonicy Regularni Laterańscy z Krakowa. Za ich sprawą odnowiono obejście kościoła oraz jego wnętrze.

Za świątynią znajduje się cudowne źródełko pobłogosławione 8 września 1877 roku przez Matkę Boską, do którego prowadzi Aleja Różańcowa z piętnastoma kapliczkami, wysadzana grabami. Wodę o właściwościach uzdrawiających przeprowadzono do kamiennych studzienek w formie czasz, wspieranych przez trzy anioły. Nad źródełkiem znajduje się altanka z figurą Niepokalanej Dziewicy. Na lewo od źródełka w 2007 roku zbudowano stacje drogi krzyżowej pnące się po stoku wzdłuż granicy lasu. Przy sanktuarium znajduje się Dom Pielgrzyma im. Jana Pawła II wzniesiony w 1910 roku. 

Gietrzwałd jest położony w połowie drogi nr 16 między Olsztynem a Ostródą. Sanktuarium znajduje się w centrum wsi, po prawej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2007 roku.