W Epidauros od VI wieku p.n.e. do IV wieku n.e. istniało najsłynniejsze sanktuarium Asklepiosa (Asklepiejon) w świecie antycznym, którego kult zastąpił wcześniejszy na tym miejscu kult Apollina Maleatasa. Asklepios – jak podaje mit – urodził się w Tesalii. Wychowywał go centaur Chiron, mieszkający w górach Pelion. Chiron nauczył go sztuki leczenia. Asklepios opanował ją bardzo dobrze, zaczął nawet wskrzeszać zmarłych, a to nie podobało się Hadesowi i Zeusowi. Król bogów zabił Asklepiosa rażąc go piorunem. Został pochowany w Epidauros.

Oprócz znaczenia sakralnego miejsce odgrywało rolę szpitala-uzdrowiska. Klimat na obszarach, gdzie leży Epidauros jest łagodny, teren porastają lasy sosnowe, które wydzielają przyjemny i zdrowotny aromat żywicy. W pobliżu zlokalizowane są źródła mineralne, również o właściwościach zdrowotnych. Miejsce spełnia wszystkie warunki, które kwalifikowałyby je do współczesnego miana uzdrowiska. Wykopaliska archeologiczne, systematycznie prowadzone od 1879 do 1974 roku przez archeologów greckich, wspomaganych przez badaczy francuskich, odsłoniły imponujące ruiny świętego okręgu (temenosu). Najważniejsze budowle temenosu to:

• propyleje z III wieku p.n.e., stanowiące bramę do sanktuarium położoną od strony północnej; świątynia Asklepiosa w formie doryckiego peripterosa, bez wewnętrznej kolumnady i opistodomosu, o wymiarach 23,06 × 11,76 m, powstała według projektu Teodotosa ok. 370-380 p.n.e., z chryzelefantynową statuą boga (około 7 m wysokości;
• Asklepios siedzący na tronie z jedną ręką wspartą na lasce, a drugą spoczywającą na głowie węża, z psem leżącym u stóp) dłuta Trasymedesa z Paros, świętym źródłem, wielkim ołtarzem, ozdobiona rzeźbami m.in. Timoteosa;
• świątynia Artemidy w formie doryckiego prostylosu (320 p.n.e.);
• tolos z marmuru o średnicy 21,68 m na planie doryckiego peripterosu z koryncką kolumnadą wewnątrz, o niejasnej funkcji, zbudowany według projektu Polikleta Młodszego około 350 p.n.e., ozdobiony wewnątrz malowidłami Pauzjasza z Sykionu;
• abaton – sypialnia dla pacjentów oczekujących cudownego uzdrowienia podczas snu, w kształcie długiej (70 m) stoi z jońską kolumnadą, pochodząca z IV wieku p.n.e.

Wokół świątyni Asklepiosa i wzdłuż świętej drogi, znajdowały się półkoliste eksedry dla kuracjuszy, pomniki wotywne i stele z opisami cudownych uzdrowień. W najbliższym sąsiedztwie okręgu zbudowano liczne budowle użytkowe:

• katagogejon (hotel) z IV wieku p.n.e., ze 160 pokojami dla pielgrzymów; gimnazjon z palestrą; stadion o bieżni długości 181 m;
• łaźnie Asklepiosa z biblioteką (II wiek n.e.)
• najlepiej zachowany grecki teatr z 52 rzędami siedzeń ułożonych w dwóch kondygnacjach (po 32 i 20), zbudowany przez Polikleta Młodszego około 300 roku p.n.e., który mógł pomieścić 14 tysięcy widzów i gdzie co 4 lata odbywały się agony sportowo-dramatyczne zwane Asklepiami. Okrągła orchestra, otoczona rowem odprowadzającym wody deszczowe, była z jednej strony zamknięta wysokim na 4 m proscenium. Pauzaniasz uważał ten teatr za największy w Grecji. Widownia teatru jest swoistym fenomenem akustycznym. Rozmowa czy moneta rzucona na scenę w jej centralnym punkcie są dobrze słyszalne na całej widowni, bez względu na miejsce zajmowane przez widza. Zjawisko szczególnie korzystnej akustyki budowli stało się przedmiotem badań naukowych. Widownia teatru zachowała się w dobrym stanie, głównie dlatego, że aż do XIX wieku była przykryta warstwą ziemi. Nadal są tu wystawiane dramaty starożytnych greckich dramaturgów, w tym Sofoklesa, Eurypidesa, Ajschylosa.

Na wschód od propylei w okresie wczesnochrześcijańskim zbudowano bazylikę, której pozostałości zachowały się do dnia dzisiejszego.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2015 roku.