Początki Hanoweru sięgają pierwszej połowy XI wieku, kiedy to znajdowała się tu niewielka osada handlowa. Jakiś czas później została ona zajęta przez wojska księcia Saksonii – Henryka Lwa (1129-95), który ustanowił tu swoją rezydencję. Niespełna dwa stulecia później Hanower otrzymał prawa miejskie, a co za tym idzie także liczne przywileje oraz ulgi. W XIV wieku miasto stało się członkiem Hanzy, związku miast handlowych Europy Północnej z czasów średniowiecza. W 1636 roku do Hanoweru przeniósł swoją siedzibę książę Calenbergu. Wtedy też miasto stało się oficjalnie stolicą samodzielnego księstwa zwanego Elektoratem Hanoweru, które w 1866 roku zostało wcielone do Prus. W 1714 roku miejscowy arystokrata, syn elektorki Zofii został królem Anglii, przybierając imię Jerzego I, w tym czasie Hanower połączony był unią personalną z Wielką Brytanią. Od 1814 roku Hanower był stolicą nowo utworzonego Królestwa Hanoweru. W 1837 roku wygasła unia Wielka Brytanii i Hanoweru. W 1866 roku miasto Hanower zostało wraz z całym państwem wcielone do Prus po ataku pruskich wojsk. W 1871 roku wraz z Królestwem Prus prowincja i miasto znalazły się w granicach zjednoczonych Niemiec. Odtąd do 1946 roku Hanower był stolicą Prowincji Hanower. Najtragiczniejszy okres w swoich dziejach Hanower przeżywał w czasie II wojny światowej, kiedy to w wyniku alianckich nalotów dywanowych zniszczeniu uległa praktycznie połowa zabudowy miasta. W 1945 roku znalazł się w brytyjskiej strefie okupacyjnej Niemiec. 23 sierpnia 1946 roku został stolicą nowo utworzonego kraju Hanower, który istniał 92 dni. Z połączenia Hanoweru oraz wolnych krajów Brunszwiku, Oldenburga i Schaumburg-Lippe jeszcze w 1946 roku utworzono kraj związkowy Dolna Saksonia, w którym Hanower pełni funkcję stołeczną. Po wojnie najważniejsze zabytki miasta zostały pieczołowicie odbudowane. Mimo dużych zniszczeń wojennych do czasów obecnych w Hanowerze zachowało się malownicze stare miasto z licznymi zabytkami.

Serce Hanoweru stanowi niewielki rynek (Markt) przy którym znajduje się XV wieczny budynek Starego Ratusza (Altes Rathaus). Jest to ceglana gotycka budowla z charakterystycznymi „hanzeatyckimi” szczytami i wieżyczkami na obrzeżach.

  • Stary Ratusz

  • Fontanna przed ratuszem

 

Ewangelicko-luterański kościół na Rynku (Marktkirche) został wybudowany w latach 1349-59 w stylu niemieckiego gotyku ceglanego. Świątynię wzniesiono na miejscu starszego romańskiego założenia. Jest to trójnawowa budowla z oszkarpowanym korpusem, z wysoką na 97 metrów kwadratową wieżą zwieńczoną strzelistą iglicą. Przy wejściu do świątyni stoi pomnik Marcina Lutra. Wewnątrz zobaczyć można kolumnadę, która podtrzymuje gotyckie sklepienie. Spośród wyposażenia świątyni na uwagę zasługuje ołtarz główny – gotycki pozłacany tryptyk (ok. 1500 roku) z dwudziestoma małymi kwaterami i sceną Ukrzyżowania pośrodku. Natomiast we wschodnich oknach zachowały się też witraże z XIV i XV wieku.

  • Kościół w Rynku

  • Wieża

  • Nawa główna

  • Ołtarz główny

  • Nawa boczna

  • Chór

  • Epitafia

  • Pomnik Marcina Lutra

 

Monumentalny Nowy Ratusz  (Neues Rathaus) został zbudowany w latach 1901–13 na wzór wielkich barokowych pałaców, z potężną kopułą w centralnej części, sięgającą 98 m wysokości, z której można podziwiać panoramę miasta. Ponieważ teren jest tu podmokły, ratusz stoi na 6 tys. bukowych pali.

  • Nowy Ratusz

  • Fasada

  • Rzeźba w fasadzie

  • Rzeźba w fasadzie

  • Kopuła

 

Dom Leibniza (Leibnizhaus) wzniesiony został w 1652 roku dla wybitnego humanisty Gottfrieda Wilhelm Leibniza. Budowla w stylu renesansu wezyrskiego jest usytuowana przy Placu Drzewnym. Podczas II wojny światowej budynek został zniszczony, odbudowano go w latach 80-tych, ale już w innym miejscu. Fasadę budynku starano się wykonać jak najbardziej zgodnie z oryginałem. Przedstawione są tam motywy biblijne i mitologiczne. Aktualnie Dom Leibniza przynależy do Uniwersytetu w Hanowerze, odbywają się tam liczne konferencje naukowe, a w jednej z sal zobaczyć można replikę maszyny do liczenia Leibniza.

  • Dom Leibniza

  • Szczyt wykusza

  • Fontanna przed Domem Leibniza

 

Pozostałe ważne zabytki Hanoweru to m.in. Opera Narodowa (Opernhaus) wzniesiona w polowie XIX wieku, według projektu miejscowego architekta Georga Ludwiga Lavesa. Gmach opery reprezentuje styl klasycystyczny, usytuowany jest w centrum Opernplatz.

Zabudowę pałacową reprezentują dwa obiekty: Leineschloss oraz Wangenheim. Pierwszy z nich, to dawna siedziba królewska leżąca nad rzeką Leine a dziś miejsce rezydowania Landstagu. Drugi, to siedziba rodu Wangenheim.

Ogrody w Herrenhausen (Herrenhäuser Gärten) założone przez hanowerskich książąt-elektorów i królów w okresie od XVII do XIX wieku. Kompleks ogrodowy łączy w niespotykany sposób najważniejsze kierunki sztuki ogrodowej. Główna atrakcją Wielkiego Ogrodu (Grosser Garten) jest Wielka Fontanna (Grosser Fontane). Fontanna wyrzuca słup wody najwyżej w całej Europie, czyli na 82 metry.

XIV wieczny kościół zamkowy św. Krzyża (Kreuzkirche), barokowy kościół św. Jana, XVIII wieczny kościół św. Klemensa, przypominający magnacki pałac dworzec kolejowy.

Zwiedzanie Hanoweru ułatwia ciągnąca się przez ponad 4 km po chodnikach starego miasta czerwona linia (Roter Faden), która prowadzi mas praktycznie przez wszystkie najciekawsze miejsca i zabytki.

W dzielnicy Gross Bucholz, przy ul. Stilleweg 12 b znajduje się kościół Polskiej Misji Katolickiej pw. Marii Frieden (tel 0511/649 85 04).

Hannover – stolica Dolnej Saksonii – jest położony w północnych Niemczech, położone nad rzeką Leine (dopływ Aller).

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2018 roku.

  • Opera

  • Leineschloss

  • Zamkowy kościół św. Krzyża

  • Zamkowy kościół św. Krzyża

  • Zamkowy kościół św. Krzyża

  • Zamkowy kościół św. Krzyża

  • Zamkowy kościół św. Krzyża

  • Zamkowy kościół św. Krzyża

  • Dworzec kolejowy

  • Zegar miejski

  • Kamienice starówki

  • Kamienice starówki

  • Kamienice starówki

  • Kamienice starówki

  • Kamienice starówki

  • Kamienice starówki

  • Kościół polski

  • Kościół polski