Kilkadziesiąt metrów od Kościoła Prymatu św. Piotra w miejscowości Tabgha znajduje się miejsce, na którym Chrystus nasycił lud pięcioma chlebami i dwiema rybami. W obecnie stojącej świątyni, bardzo surowej, będącej pod opieką niemieckich benedyktynów, szczególną uwagę warto zwrócić na małą mozaikę, wkomponowaną w posadzkę prezbiterium. Kosz, w nim pięć chlebów, po bokach dwie ryby. Ta mozaika pochodzi z pierwszego kościoła. Znaleziono ją na poziomie niższym  niż obecna podłoga kościoła i podniesiono ją do poziomu obecnej posadzki. 

W roku 383 n.e. zwiedziła tę dolinę hiszpańska pątniczka Egeria i opisała to, co widziała. Jej opis zachował się do naszych czasów. Widziała ona kościół, który tam stał, i skałę, na której Jezus dokonał tego cudu. Pierwotny kościół powstał około roku 350 n.e. zbudowany przez nawróconego Żyda o imieniu Józef. W roku 450 zbudowano tam kościół bizantyjski, skierowany na wschód z fundacji ówczesnego patriarchy Jerozolimy – Martyriosa. Skała, na której odbył się ten cud, została obrobiona, zmniejszona i położona pod ołtarzem nowego kościoła. Z biegiem czasu podłoga kościoła została pokryta mozaiką – jest ona jedną z najpiękniejszych znalezionych na Ziemi Świętej. Mozaiki przedstawiają faunę i florę wodną delty Nilu, oraz nilometr.  Nilometr to kamienny słup, który stał w Nilu, z zaznaczonymi znakami poziomu wody. W mozaice widać wpływy egipskie, ponieważ ówczesny patriarcha Jerozolimy, Martyrios (418-486), spędził kilka lat w Egipcie. Jego imię w języku greckim jest wspomniane na mozaice. W roku 614 kościół zburzyli Persowie, w czasie najazdu na Świętą Ziemię.

Przez prawie 1300 lat świątynia bizantyjska leżała w gruzach, przykryta zwałem ziemi. W roku 1932  wykopaliska prowadzili tam niemieccy archeolodzy – Mader i Schneider – oni to odkryli ruiny bizantyjskiego kościoła oraz większość starej mozaiki. Na starych fundamentach w roku 1982 wybudowano nowy kościół. Kawałek starego muru z bazaltu widać we wnętrzu świątyni.

Ziemia i kościół tam stojący należą do  niemieckiego towarzystwa Der deutsche Verein vom heligen Land. Najpierw wchodzi się do ładnie urządzonego atrium. Jest tam baptysterium, zbiornik wody ze schodkami. Obecnie w zbiorniku znajdują się ryby Świętego Piotra (muszt). Z lewej strony jest kościelny sklep z pamiątkami. Dalej znajduje się narteks. Wchodzi się do nawy głównej z kolumnami zakończonymi głowicami korynckimi. Po bokach znajdują się dwie nawy boczne, mały transept i na końcu absyda bez okien. Kościół zbudowano jako bazylikę. Ma on małe okna, bez witraży. W całym kościele nie ma na ścianach ani jednego obrazu. Na drewnianych postumentach znajdują się cztery ikony.  Dwie ikony po lewej stronie, patrząc w stronę absydy, to Matka Boska z Dzieciątkiem oraz Jezus. Z przeciwnej strony – dwaj budowniczowie poprzednich dwóch kościołów, Józef i Martyrios. Wszystkie cztery ikony są tego samego wymiaru i są zupełnie nowe. W absydzie znajduje się mały krzyż. Sufit jest drewniany, pod dachem dwuspadowym. Na mozaice widoczne są dwie ryby i kosz z chlebem. Nad skałą widać nogi ołtarza. 24 marca 2000 roku ten kościół zwiedził Jan Paweł II. 

Zdjęcia wykonano w październiku 2010 roku.