Obecny, klasycystyczny dwór w Kiączynie został zbudowany za czasów Wojciecha Łubieńskiego herbu Pomian (1856-1903), syna Bogusława, prawdopodobnie na miejscu starszego założenia z 1783 roku.

Jest to parterowa budowla wzniesiona na rzucie prostokąta, z piętrowym, trójosiowym ryzalitem w osi dziewięcioosiowej elewacji frontowej, nakryta dachem dwuspadowym. Do elewacji tylnej dostawiono drewnianą werandę. Do dworu prowadzi aleja lipowa zakończona podjazdem. Dwór otacza zabytkowy park krajobrazowy z połowy XIX wieku o powierzchni 7,7 hektara z zabudowaniami folwarcznymi.

Dwór był wielokrotnie przebudowywany, przez co zatracił wiele cech stylowych. Kolejnym właścicielem majątku był syn Wojciecha – Bogusław Łubieński (1893-1941), powstaniec wielkopolski, odznaczony Krzyżem Niepodległości. Uczestniczył w kampanii wrześniowej w oddziale gen. Franciszka Kleeberga, a po jego rozbiciu znalazł się w niewoli w oflagu Woldenberg (Dobiegniew). Zmarł w kwietniu 1941 roku w Stargardzie Szczecińskim. Po wojnie dwór przejął PGR i jak większość obiektów tego typu niszczał. We dworze mieszkali pracownicy PGR-u. Obecnie jego stan jest bardzo kiepski, całość jest zaniedbana i opuszczona.

Kiączyn jest położony 8 km na północny-zachód od Tarnowa Podgórnego, 2 km na południe od Kaźmierza. Dwór znajduje się w centrum wsi.

Zdjęcia wykonano w kwietniu 2018 roku.