Barokowy pałac w Kozłówce został wzniesiony prawdopodobnie wg. projektu Józefa Fontany w latach 1736-42 dla Tekli z Pepłowskich i Michała Bielińskiego. Powstały wówczas: piętrowy korpus główny pałacu, oficyna południowa, dwie kordegardy oraz stajnia i powozownia. W latach 1799-1944 majątek należał do Zamoyskich. W 1903 roku hrabia Konstanty Zamoyski założył tu ordynację i rozbudował rezydencję czyniąc z niej jedną z najbardziej monumentalnych i reprezentacyjnych siedzib magnackich.

Centralnym członem układu kompozycyjnego jest pałac, którego dzisiejszy wygląd jest efektem gruntownej przebudowy, z wykorzystaniem barokowych elementów. Pierwotny późnobarokowy korpus urozmaicają ryzality w fasadach frontowej i ogrodowej oraz elewacjach bocznych. Środkowy ryzalit fasady frontowej poprzedzony jest dobudowanym na przełomie XIX i XX wieku trójarkadowym podcieniem, wspierającym taras z czterokolumnowym portykiem zwieńczonym trójkątnym szczytem. Bryłę flankują dwie reprezentacyjne czworoboczne wieże, także z czasów przebudowy, przylegające do trójarkadowych podcieni wspierających tarasy elewacji bocznych. Detal architektoniczny utrzymany jest w stylu późnego baroku i rokoka. Budynek pałacu łączy się z kaplicą dobudowaną w latach 1904-10, reprezentującą modny w architekturze końca XIX wieku „kostium francuski”. Podobną bryłę ma budynek dawnego teatru usytuowany po przeciwnej stronie dziedzińca, połączony z pałacem parawanowym murem z arkadą przejazdową, zwieńczonym kamienną balustradą. Do teatralni przylega dawna, XVIII-wieczna oficyna kuchenna. Jest to piętrowy jedenastoosiowy budynek zwieńczony trójkątnym szczytem. Jej architektonicznym odpowiednikiem w symetrycznym rozplanowaniu dziedzińca jest przeciwległa oficyna północna, dodana w trakcie rozbudowy na przełomie XIX i XX wieku. Częścią pierwotnego założenia są też dwie kordegardy usytuowane po obu stronach dziedzińca, skośnie w stosunku do pozostałej zabudowy. Z pierwszej fazy budowy kompleksu pochodzą budynki stajni (obecnie Powozownia oraz magazyny dzieł sztuki) i wozowni (zaadaptowana na Galerię Sztuki Socrealizmu i kawiarnię). Zabudowę uzupełniają budynki gospodarcze. W trakcie przebudowy wnętrza również otrzymały nowy wystrój i meble. Zespół pałacowy otoczono wspaniałym ogrodem francuskim z fontannami i stawami.

W 1944 roku po wyjeździe ostatnich właścicieli pałac stał się własnością Skarbu Państwa i do 1979 roku pełnił funkcję składnicy muzealnej. Od 1979 roku jest siedzibą Muzeum Wnętrz, a od 1992 roku Muzeum Zamoyskich. Wnętrza pałacowe zachowały swój charakter, układ architektoniczny, wystrój i autentyczne wyposażenie z czasów Konstantego Zamoyskiego. W budynku dawnej powozowni znajduje się jedyna w Polsce Galeria Sztuki Socrealizmu. Galeria prezentuje najciekawsze prace z pierwszej połowy lat 50 XX wieku, które liczą ponad 1600 rzeźb, rysunków, obrazów, grafik i plakatów. 

Kozłówka jest położona 9 km na zachód od Lubartowa. Zespół pałacowo-parkowy znajduje się w centrum wsi.

Zdjęcia wykonano w maju 2008 roku.