Lądek-Zdrój prawa miejskie uzyskał w 1282 roku z nadania księcia wrocławskiego Henryka IV Probusa. Uważany jest za najstarsze uzdrowisko w Polsce, gdyż według źródeł historycznych już w 1241 roku istniały tu urządzenia kąpielowe zniszczone przez Mongołów. W 1498 roku książęta ziębiccy i hrabiowie kłodzcy, bracia Albrecht, Jerzy i Karol Podiebradowicze rozbudowują zdrój. Na ich zlecenie uczony Konrad z Bergu wykonuje opis właściwości wód leczniczych, stwierdzając w nich obecność “siarki, ałunu, soli i miedzi”. Były to nowatorskie badania, poprzedzające o ćwierć wieku pierwsze analizy słynnego Paracelsusa. Wówczas wzniesiono najstarszy zakład przyrodoleczniczy „Jerzy” z basenem zbudowanym na źródle o tej samej nazwie.W 1672 roku – zarządca Hrabstwa Kłodzkiego Zygmunt Hoffmann kupuje obszar pomiędzy miastem i zdrojem. Podczas zagospodarowania istniejącego tu źródła “chłopskiego” (obecnie “Marii Curie-Skłodowskiej”), odkryto kolejny zdrój (obecnie “Wojciech”) i pozostałości przerdzewiałych przyborów kąpielowych. Znalezisko świadczyło, że było to najdawniej wykorzystywane źródło lądeckie. Hoffmann wybudował zakład “Marii” (na planie ośmioboku, wnętrza wzorowane na tureckiej łaźni), kaplicę zdrojową, powstały nowe zajazdy i karczmy. W połowie XIX wieku dzięki inicjatywie księżnej Mariannie Orańskiej wybudowano drogę łączącą miasto z Kamieńcem, Ziębicani, Bolesławowem oraz Morawami. Od 1871 roku miasto leżało w granicach Prus. Na fali przydawania uzdrowiskom predykatu Bad, 15 lutego 1935 roku zmieniono również i nazwę Landeck na Bad Landeck. W czasie II wojny światowej miasto nie odniosło żadnych strat. 9 maja 1945 roku zostało zajęte bez walk przez oddziały sowieckie. Miasto zostało przekazane Polsce a pierwszym burmistrzem polskim został Stanisław Latos, który rozpoczął urzędowanie 15 czerwca 1945 roku. W kwietniu oraz wrześniu 1946 roku przeprowadzono akcję wysiedlenia niemieckich mieszkańców miasta. W 1950 roku, po napływie polskich osiedleńców  liczba mieszkańców zrównała się z przedwojenną liczbą mieszkańców miasta.

W uzdrowisku występują głównie radoczynne (zawierające radon) cieplice siarczkowe i fluorkowe. Przyjeżdżają tu przede wszystkim osoby z chorobami reumatycznymi, ortopedycznymi i neurologicznymi. Wody radonowe powodują wzrost poziomu hormonów płciowych. Najbardziej reprezentacyjnym sanatorium jest zakład przyrodoleczniczy „Wojciech” (dawny Marienbad). Wyróżnia się neobarokowymi zdobieniami, marmurowymi misami z ujęciami wód leczniczych. Zakład posiada również okrągły basen z wodą ze źródła termalnego, wokół którego rozmieszczone są marmurowe XIX-wieczne wanny do kąpieli perełkowych. W przedwojennym Bad Landeck leczyli się m.in. Goethe, caryca Katarzyna II car Aleksander I, królowie pruscy i przyszły prezydent USA John Quincy Adams. W 1946 roku rozpoczął się pierwszy sezon kuracyjny Uzdrowiska Państwowego Lądek Zdrój. Najważniejsze zabytki miasta to:

– Zabytkowy układ urbanistyczny z rynkiem otoczonym barokowymi i renesansowymi kamienicami.

– Barokowy kościół pw. Narodzenia NMP, wzniesiony w latach 1688-92 w miejscu, w którym stała wcześniejsza, gotycka świątynia. W latach 40-tych XVII wieku kościół został rozbudowany. W roku 1804 miał miejsce pożar, po którym podwyższono wieżę, a także dobudowano do świątyni dwie kruchty: jedną przy wejściu głównym, a drugą od południa. W roku 1815 podczas kolejnej rozbudowy ponownie podwyższono wieżę i nakryto ją cebulastym hełmem. W latach 1875 i 1900 kościół był restaurowany. Od czasów ostatniej rozbudowy świątynia nie uległa większym zmianom. Świątynia jest budowlą wniesioną na planie prostokąta, z dostawioną od południa wieżą, a od północy zakrystią. Nakryta jest dachami dwuspadowymi. Nawa i prezbiterium posiadają sklepienia kolebkowe z lunetami. W kościele zachował się późnobarokowy wystrój wnętrza oraz dekoracje sztukatorskie, a także rzeźby pochodzące z pracowni Michaela Ignatiusa Klahra. Najcenniejszymi zabytkami w kościele jest pokryty polichromią ołtarz z 1799 roku oraz prospekt organowy i drewniana empora.  Obok świątyni stoi kamienna figura św. Floriana pochodząca z 1730 roku, a przy murze otaczającym kościół rzeźba przedstawiająca Ukrzyżowanie, pochodząca z 1884 roku.

– Kaplica zdrojowa NMP „Na Pustkowiu” zbudowana w 1679 roku z inicjatywy Johanna Sigmunda Hoffmanna von Liechtenstern właściciela dóbr w uzdrowisku. Według zamysłu fundatora miała być kościołem parafialnym, ale biskup praski nie wyraził na to zgody. Stała się kaplicą grzebalną rodziny Hoffmannów oraz lokalnym ośrodkiem pielgrzymkowym związanym z kultem maryjnym. W 1690 roku została poszerzona o dwie nawy boczne. W późniejszych czasach kaplica była przebudowywana. W drugiej połowie XVIII wieku prezbiterium nakryto sklepieniem żaglastym. W 1795 roku na wieży umieszczono zegar fundacji ministra von Hoyma. W 1801 roku dobudowano w przyziemiu kruchtę, a na piętrze prospekt organowy. W drugiej połowie XIX wieku nadbudowano zakrystię. W latach 1908–41 renowację wystroju wnętrza i polichromię wykonał lądecki malarz Leo Richter. 18 października 1999 roku decyzją papieża Jana Pawła II kaplica została podniesiona do rangi Sanktuarium Uzdrowienia Chorych. Kaplica zlokalizowana na terenie uzdrowiska znajduje się na północno-zachodnim skraju parku zdrojowego, przy ul. Lipowej 2.

– Neorenesansowy ratusz przebudowany w 1872 roku po pożarach w latach 1784 i 1804. Pierwszy ratusz w Lądku istniał już w roku 1537, ale został on zniszczony w pożarze w 1739 roku. Ostatnia przebudowa zatarła większość pierwotnych cech budowli. Wzniesiona w 1872 roku eklektyczna budowla w niczym nie przypomina poprzedniego ratusza. Założony na planie prostokąta, trzykondygnacyjny okazały budynek nakryty został blaszanym, czterospadowym dachem ozdobionym trójkątnymi neobarokowymi szczytami. Od frontu wyrasta ośmioboczna wieża nakryta ostrosłupowym blaszanym hełmem. Budynek jest bogato zdobiony fryzami, gzymsami i obramieniami okiennymi. Obok ratusza, po jego wschodniej stronie stoi kamienny pręgierz, przeniesiony w to miejsce po 1964 roku ze wsi Skrzynka. Po zachodniej stronie ratusza znajduje się kolumna Trójcy Świętej, wzniesiona przez Michaela Klahra w latach 1739-41.

– Kamienny dwuprzęsłowy most św. Jana nad rzeką Białą Lądecką zbudowany w 1565 roku. Przy jego budowie zastosowano jako spoiwo kurze białka zamiast wapna. W ciągu kolejnych stuleci był wielokrotnie modernizowany w latach: 1752, 1783 i 1822. W 1709 roku staraniem mieszkańców miasta umieszczono na nim figurę św. Jana Nepomucena. Na postumencie pomnika znajduje się łacińska inskrypcja HÆC STATVA HONORI PERPETVO SANCTI IOANNIS NEPOMVCENI AB INCOLIS CIVITATIS HVIVS EXPENSIS VERE PIIS ERECTA/ Pomnik na wieczną część św. Jana Nepomucena sumptem mieszkańców miasta wzniesiony, z chronostychem LCCCCCCMXVVVVVVVIIIIIIIIIIIIII – 1709 wskazującym rok postawienia figury. Most położony jest przy ulicy Krótkiej.

– Kościół ewangelicki pw. Salwatora (Zbawiciela) zbudowano w 1846 roku. Poświęcony został 13 sierpnia 1848 roku. W 1858 roku pomocy finansowej na rozbudowę świątyni udzieliła protestancka królewna Marianna Orańska. Kościół powiększono jednak dopiero w 1908 roku. W latach 1924–29 świątynię znacznie przebudowano według projektu architekta Iwana z Zabrza. Uroczystość jej otwarcia w 1929 roku uświetnili m.in. książęta Hohenzollernowie : Fryderyk Henryk i jego brat Joachim Albrecht. Po II wojnie światowej w wyniku wymiany ludności, kościół pozostawał przez długie lata nieużytkowany. Wyposażenie trafiło do innych świątyń. W latach 60-tych zamierzano zorganizować w nim muzeum balenologiczne. W latach 90-tych obiekt był remontowany, wykonano nawet dodatkowy poziom (kondygnację). Miała tu działać hala sportowa. Kościół spłonął jednak 8 kwietnia 1999 roku i odtąd pozostaje w ruinie. W 1991 roku o zwrot kościoła wystąpiła parafia ewangelicko-augsburska z Kłodzka. Jej roszczenia uregulowało miasto ostatecznie dopiero w 2017 roku, a kościół wystawiono na sprzedaż. Zakupiło go małżeństwo spod Warszawy. Planują zagospodarować obiekt w sposób wpisujący się w klimat uzdrowiska. Chcą urządzić w nim galerię artystyczną z częścią kawiarnianą i otworzyć wieżę widokową.

– Zespół budynków zdrojowych w parku zdrojowym, z których najbardziej znany jest Zakład przyrodoleczniczy „Wojciech”, wzniesiony w 1680 roku, przebudowany w latach 1878–80 w stylu neobarokowym. Zakład to obiekt dwukondygnacyjny, wzniesiony na planie koła i posiadający cztery ryzality wejściowe, akcentowane frontonami, przerwanymi portykami wgłębnymi lub arkadowymi podcieniami. Wszystkie elewacje posiadają bogate podziały pilastrami. Wnętrze jest nakryte centralną kopułą, zwieńczoną wysoką latarnią z parami kolumn, które podtrzymują mniejszą kopułę z lukarnami. Wnętrze utrzymane jest w stylu łaźni tureckiej. Wewnątrz budynku znajduje się źródło „Wojciech”, zasilające także basen. Na parterze obiektu odbywają się fizykoterapie oparte na wodzie mineralnej takie jak kąpiele perełkowe, natryski, wirówki i inne zabiegi, również z wykorzystaniem borowiny. Na piętrze budynku urządzona jest pijalnia wód mineralnych i hotel z 47 miejscami noclegowymi w 23 pokojach. W parku zdrojowym znajdują się: sala do spotkań towarzyskich (kawiarnia); muszla koncertowa, z 1905 roku i wieża zegarowa, z XIX wieku.

– Kaplica św. Jerzego z dzwonnicą, zbudowane w latach 1656-58 z fundacji starosty kłodzkiego, hrabiego Johanna Georga von Götzen. Kaplicę poświęcił 21 czerwca 1665 roku arcybiskup praski kardynał Harrach. Około 1720 roku przebudowano wnętrze świątyni: wprowadzono artykulację wiązkami pilastrów, założono nowy chór muzyczny z drewnianą balustradą, a kopułę ozdobiono polichromią. Po 1945 roku rozebrano dobudowaną wcześniej zakrystię i przeprowadzono powierzchowne prace konserwatorskie. Jest to budowla orientowana, murowana, otynkowana. Założona na planie ośmioboku, a wewnątrz kolista. Nakryta baniastą miedzianą kopułą z latarnią. Elewacje dzielone pilastrami z portalem głównym zwieńczonym prostokątną płyciną oraz przerwanym, trójkątnym naczółkiem. Nad wejściem do kaplicy znajduje się napis z datą jej powstania. Obok kaplicy stoi wieża zegarowa, wybudowana staraniem władz miejskich w 1580 roku specjalnie dla zegara ufundowanego zdrojowi przez księcia brzeskiego Jerzego II. Obecny zegar na wieży pochodzi z XIX wieku, a wieża użytkowana jest jako dzwonnica kaplicy. Wczesnobarokowa świątynia pełni obecnie funkcję kościoła pomocniczego.

Lądek-Zdrój jest położony około 20 km a południowy-wschód od Kłodzka.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2021 roku.

  • Kościół Narodzenia NMP

  • Fasada

  • Kaplica Najświętrzego Sakramentu

  • Kaplica zdrojowa Na Pustkowiu

  • Kaplica zdrojowa Na Pustkowiu

  • Ratusz

  • Kolumna Trójcy Świętej i ratusz

  • Pręgierz

  • Kamieniczki w Rynku

  • Rynek

  • Podcienia kamienic

  • Kamienny most

  • Św. Jan Nepomucen na moście

  • Kamienny most

  • Biała Lądecka

  • Ruina kościoła św. Zbawiciela

  • Zakład przyrodoleczniczy Wojciech

  • Park Zdrojowy