Klasycystyczny dwór w Łążynie został zbudowany na początku XIX wieku. Jest to parterowa budowla, wzniesiona z drewna, otynkowana, o  konstrukcji zrębowej z piętrowymi facjatami konstrukcji szkieletowej. W osi siedmioosiowej elewacji frontowej, zwróconej ku północnemu zachodowi, usytuowano trójosiową facjatę poprzedzoną czterokolumnowym portykiem w wielkim porządku, ze smukłymi, drewnianymi kolumnami dźwigającymi trójkątny szczyt. W elewacji ogrodowej znajduje się ryzalit, a przy krótszych bokach nowsze przybudówki. Całość nakrywa dach mansardowy z naczółkami kryty eternitem i dachówką. Układ wnętrza jest dwutraktowy, częściowo przekształcony po 1945 roku, z sienią na osi, w której znajduje się klatka schodowa. W otoczeniu znajduje się park krajobrazowy o powierzchni około 6 ha, z połowy XIX wieku, z trzema stawami połączonymi wysepką.

          Niestety nie znalazłem nigdzie informacji o budowniczych założenia. W 1817 roku dziedzicem wsi był Stanisław Romocki. Po 1848 roku majątek przeszedł w ręce Gustawa Zielińskiego, syna Norberta, który za pomoc udzielaną powstańcom styczniowym został zesłany na Syberię. Podczas publicznej licytacji majątku w 1904 roku nabył go Konstanty Zieliński, syn Gustawa. Obecnie dwór znajduje się w rękach prywatnych.

          Łążyn jest położony 10 km na wschód od Lubicza, 2 km na północ od drogi nr 10 do Lipna.

          Zdjęcia wykonano w kwietniu 2015 roku.