Katedra protestancka w Rydze (łot. Rīgas Doms) została zbudowana około 1211 roku. Historia katedry sięga I połowy XIII wieki, gdy pierwszą, ceglaną konstrukcję, ufundował tu założyciel Rygi – biskup Albert. W ciągu następnych wieków katedra była kilkukrotnie przebudowywana, ale jej główna bryła pozostała w zasadzie gotycka. Od początku także świątynia posiadała korpus halowy, zakończony trzema apsydami. W czasach nowożytnych po bokach kościoła dobudowano jeszcze kaplice, a dzwonnicę w zachodniej fasadzie znacznie podwyższono (z czasem ośmioboczną iglicę zastąpiono także eleganckim, barokowym hełmem). Wieża katedry ma obecnie 90 m wysokości. W XIX wieku katedra wzbogaciła się o neogotycki portal wejściowy, a z początkiem XX wieku w okazały, utrzymany w stylu secesyjnym przedsionek.

W jej wnętrzu trudno jest jednak szukać średniowiecznych obiektów sztuki sakralnej, bowiem nieliczne tu elementy wyposażenia wnętrza pochodzą z czasów dużo późniejszych. Na uwagę zasługuje w świątyni niewielki, XVII – wieczny ołtarz główny, dzieła Tobiasa Heinza oraz piękne witraże z przełomu XIX i XX wieku, wykonane przez mistrzów monachijskich i drezdeńskich. Poza tym do ciekawych zabytków należy także XVII – wieczna ambona oraz XVIII – wieczne ławki, stanowiące fundację wpływowego w Rydze Bractwa Czarnogłowych. W katedrze znajdują się ogromne organy firmy E. F. Walckera z 6768 piszczałkami o trakturze mechanicznej, datowane na lata 1883–1884 zaliczane do największych tego typu instrumentów muzycznych na świecie.

W chórze katedry po bitwie pod Kircholmem na rozkaz hetmana Karola Chodkiewicza pochowany został wódz szwedzki Anders Lennartsson. Od południa do świątyni przylega okazały zespół klasztorny, którego fragment utrzymany jest w stylu gotyckim, a reszta stanowi neogotycką rekonstrukcję. Oryginalny jest tu krużganek oraz refektarz, który wzniesiony został w 1215 roku. Ryska katedra jest obecnie największą średniowieczną świątynią na terenie krajów bałtyckich (tzn. Litwy, Łotwy i Estonii).

Katedra (łot. Rīgas Doms) wznosi się przy Placu Katedralnym (łot. Doma laukums), wytyczonym na dobrą sprawę dopiero na przełomie XIX i XX wieku, gdy rozebrano wiele przylegających do świątyni, średniowiecznych budynków.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2014 roku.