Początki zamku w Polanowie giną w pomroce dziejów. Nie znamy fundatora pierwotnej warowni ani jej rozplanowania i przekształceń. W XIII wieku zamek należał do Piotra Święcy, który w 1313 roku założył obok warowni miasto na prawie niemieckim. Jest to pierwsza historyczna wzmianka o zamku. Po jego śmierci w 1327 roku dobra polanowskie przeszły w ręce jego syna, również Piotra, wymienianego w dokumentach od 1333 do 1359 roku jako Piotra z Polanowa. W 1353 roku Polanów został sprzedany biskupom kamieńskim, a od roku 1387 właścicielem miasta i zamku został książę Bogusław VIII. W 1474 roku dobra polanowskie przejął książę słupski Eryk II, który jeszcze w tym samym roku przekazał je w lenno Piotrowi von Glassenapp. Rodzina ta władała dobrami do 1773 roku kiedy to została zmuszona do sprzedaży majątku baronowi z Kurlandii, majorowi Fryderykowi Wranglowi.

Nie znamy daty, ani też przyczyny zniszczenia i rozbiórki zamku. Liczne pożary miasta, a także jego wielokrotne przebudowy nie pozwalają dziś na lokalizację warowni ani też nie możemy odtworzyć jej wyglądu. Nieliczne wzmianki pozwalają jedynie na stwierdzenie, że miała się ona znajdować na wzniesieniu w niewielkiej odległości na zachód od miasta. Jedyna wiarygodna wzmianka o zamku pochodzi z 1898 roku z opracowania Bottgera, który inwentaryzując zabytki Polanowa pisze, że zamek położony na wschód od kościoła, w rejonie dzisiejszej ul. Zamkowej, jest dwukondygnacyjną budowlą o prostej, wydłużonej bryle. Zniszczenia miasta jakie miały miejsce w 1945 roku, spowodowały całkowite zatarcie na powierzchni ziemi śladów po zamku.

Polanów jest położony 35 km na wschód od Koszalina, przy drodze nr 206 do Miastka.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2017 roku.