Ten niewielki kościółek w Starym Żaganiu, pierwotnie pw. św. Wincentego, powstał w XII wieku w stylu romańskim, a tym samym jest jednym najstarszych obiektów w regionie. Najstarsza wzmianka potwierdzająca istnienie świątyni dotyczy przekazania w 1284 roku wsi Stary Żagań razem z patronatem nad kościołem klasztorowi augustianów.

Zbudowany został z kamienia polnego, a jego pierwotny wygląd ulegał zmianie w związku z kilkoma przebudowami, które miały miejsce pomiędzy XV a XVIII wiekiem (dodano zakrystię, kruchtę oraz przebudowano okna). Jest to jednonawowa świątynia z prezbiterium zakończonym charakterystyczną półkolistą absydą, nakryty sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Z zabytkowego wyposażenia zobaczyć możemy wewnątrz malowany strop nawy, barokowy ołtarz z obrazem „Chrzest w Jordanie” pochodzące z XVII wieku. Teren kościoła otoczony jest kamiennym murem z XV-XVI wieku, zawierającym cztery krzyże pokutne. Wejściem jest barokowa brama, na której znajduje się figura św. Jana Nepomucena z I połowy XVIII wieku.

Od 1284 roku właścicielami kościoła był Zakon Kanoników Regularnych św. Augustyna z Żagania aż do pruskiej kasaty klasztorów, która miała miejsce w 1810 roku. Tym samym kościół nigdy nie był przejęty przez protestantów, choć przez 67 lat (1596-1663) był nieużytkowany. Obecnie świątynia nosi wezwanie Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.

Stary Żagań jest położony około 5 km na północ od Żagania, przy drodze nr 295 do Nowogrodu Bobrzańskiego. Kościół znajduje się w centrum wsi, tuż przy drodze, po jej zachodniej stronie.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2022 roku.