Klasycystyczny pałac w Rybienku Starym został wybudowany w roku 1785 dla Jana Stefana Giedroycia, biskupa żmudzkiego, prawdopodobnie według projektu architekta Szymona Bogumiła Zuga lub Jana Chrystiana Kamsetzera. 

Jest to murowana z cegły i otynkowana rezydencja, posadowiona na wysokiej terasie nad doliną Bugu, zwrócona elewacją ogrodową w stronę rzeki, ku południowi. Podpiwniczoną, piętrową budowlę o regularnej bryle, z mieszkalnym poddaszem wzniesiono na planie wydłużonego prostokąta i nakryto czterospadowym dachem z facjatkami od strony ogrodu. W trzynastoosiowej elewacji frontowej usytuowano dwa znacznie wystające trzyosiowe skrajne ryzality oraz w osi, trzyosiowy, czterokolumnowy portyk zwieńczony belkowaniem oraz trójkątnym szczytem. Pod portykiem elewacja spięta została dwoma pilastrami korynckimi oraz żeliwnym balkonikiem umieszczonym nad wejściem głównym do pałacu. W elewacji ogrodowej umieszczono dwa, trzyosiowe, pozorne ryzality skrajne oraz jednoosiowy ryzalit umieszczony centralnie, wieńczony trójkątnym szczytem. Elewacje ozdobiono boniowaniem i pilastrami. Układ wnętrz w części środkowej i wschodniej jest dwutraktowy, zaś w części zachodniej trzytraktowy. Wnętrza piętra zaprojektowano w układzie dwutraktowym, oddzielone korytarzem. Z dekoracji wnętrz zachowały się polichromie Jana Bogumiła Plerscha, dekoracje stiukowe, kominki piaskowcowe, piec z barwnych kafli herbowych wykonanych w manufakturze nieborowskiej w roku 1880. Przed pałacem stoją dwie oficyny umieszczone prostopadle do pałacu, ujmujące dziedziniec z owalnym podjazdem. Są to piętrowe, murowane z cegły i otynkowane budowle, o regularnych bryłach, nakryte dachami naczółkowymi. Oficyny posiadają siedmioosiowe elewacje wzdłużne z płytkimi ryzalitami na elewacjach frontowych, zwieńczonymi trójkątnymi szczytami. Prawa oficyna pierwotnie pełniła funkcje kuchni pałacowej. Przy rezydencji znajdują się resztki parku krajobrazowego, założonego współcześnie z pałacem. Od południa znajduje się uskok terenu z obszerną polaną schodzącą ku skarpie nadrzecznej. Park został przetrzebiony i zdewastowany po II wojnie światowej.

Pałac wielokrotnie zmieniał właścicieli. Od 1790 roku był w posiadaniu bratanka Giedroycia – Aleksandra i jego żony Aleksandry z Młockich. W 2 ćwierci XIX wieku założenie było własnością posła Augusta Morzkowskiego i jego żon: Antoniny, a następnie jej siostry, Laury z Dunin Wąsowiczów. Od 1854 roku dobra przeszły w ręce Antoniego Kruszewskiego, a od 1870 roku jego córki Stefanii Ronikierowej. Od roku 1879 aż do zakończenia II wojny światowej majątek należał do Skarżyńskich. Pierwsze dziesięciolecie XX wieku zostało wykorzystane na remont pałacu. W jego trakcie ganek elewacji ogrodowej został zastąpiony otwartym tarasem, cały pałac został również wyposażony w kanalizację na piętrze zainstalowano łazienki. Wojna bolszewicka przyniosła zabytkowi znaczne szkody. Został obrabowany i zdewastowany, lecz w niedługim czasie przywrócono mu stan pierwotny. W latach międzywojennych pałac pełnił funkcje pensjonatu. We wrześniu 1939 roku spłonęło poddasze. W rok później właściciele pałacu zostali wykwaterowani a w ich miejsce zamieszkali Niemcy. Po 1945 roku pałac przeszedł w posiadanie Ministerstwa Zdrowia. Obiekt wielokrotnie zmieniał swoje funkcje. Kolejno w pałacu mieścił się: od 1948 roku zakład wychowawczy, zakład higieny psychicznej, w latach 1953-80 Państwowy Zespół Sanatoriów Psychiatrii Dziecięcej, MONAR. Nowe funkcje i użytkownicy doprowadzili do kompletnej dewastacji zabytku. W latach powojennych odbyły się dwie konserwacje: w latach 1947- 48 naprawiono dach i uszkodzone mury, w latach 1953- 57 zakonserwowano malowidła znajdujące się we wnętrzu pałacu. Po 1989 roku pałac przeszedł w posiadanie SARP- u, który przystąpił do odnowy budynku. Remont przerwano jednak w 1992 roku. Obecnie niedostępny pałac jest odrestaurowany przez prywatnego właściciela.

Rybienko Stare jest położone 2,5 km na południowy zachód od Wyszkowa. Założenie pałacowo-parkowe znajduje się w centrum miejscowości, na skarpie nadbużańskiej, po południowej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2016 roku.