Brama Młyńska w Słupsku wzniesiona na początku XIV wieku stanowi część obwarowań miasta. Nazwano ją tak z powodu sąsiadowania bramy z młynem wodnym. Wszystkie bramy były zbudowane z cegły. Mury o wysokości 6,5 m okalały ówczesne miasto. Mury bronione były ponadto wodami rzeki Słupi i jej odnogami oraz rozlewiskami i bagnami.

Brama Młyńska prowadziła do miasta od wschodu. Jest to pięciokondygnacyjna budowla wzniesiona na rzucie zbliżonym do kwadratu, posiadająca w przyziemiu ostrołukowy otwór przejazdu. Elewacja wschodnia od strony pola ponad przejazdem jest pięcioosiowa, z dwudzielnymi blendami zamkniętymi odcinkowo. W elewacji zachodniej od strony miasta znajduje się zamurowany ostrołukowy otwór, a w nim pary okien w trzech poziomach, po bokach wąskie, dwudzielne blendy. Elewacje boczne posiadają rząd blend pod gzymsem wieńczącym. W ścianach znajdują się strzelnice szczelinowe. Brama posiada szczyty sterczynowe, dekorowane blendami.

Brama została zniszczona w 1945 roku, już po odsunięciu się frontu, przez podpalenie starówki dokonane przez Armię Czerwoną. Zniszczenia Bramy Młyńskiej to: zniszczenia stropów, dachu, doprowadzenie do ruiny szczytów. Bramę w ruinie zabezpieczono dopiero w 1950 roku. Remont i adaptacja bramy dla potrzeb Muzeum Pomorza Środkowego miały miejsce 1965 roku.

Słupsk jest położony 50 km na zachód od Lęborka, przy drodze nr 6 do Koszalina. Brama znajduje się 100 metrów na północny-wschód od zamku.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2015 roku.