Strażnicę w Suliszowicach zbudował prawdopodobnie Kazimierz Wielki w XIV wieku, lecz nie jest to pewne, bo brak jest średniowiecznych przekazów pisanych na ten temat. Nie były też prowadzone żadne badania archeologiczne mogące zweryfikować to założenie. Całość założenia składała się z dwóch części: wieży mieszkalno-obronnej usytuowanej na szczycie wapiennego ostańca (400 m n.p.m.) i podzamcza wzniesionego u podnóża ostańca, bronionego wałem ziemnym i fosą. Wejście do wieży odbywało się za pomocą drewnianych drabin i pomostów.

         Nie wiemy kiedy dokładnie strażnica została opuszczona i popadła w ruinę. Prawdopodobnie stało się to już za czasów Władysława Opolczyka, właściciela tych ziem. Do dziś zachował się fragment muru o długości 19,5 metrów i grubości dochodzącej do 1,8 metra, zbudowany z łamanych kamieni wapiennych, usytuowany na szczycie skały. U podnóża, od północnej strony widoczne są relikty wału i fosy. W latach 70-tych XX wieku teren na którym znajduje się ostaniec z ruinami znalazł się w rękach prywatnych. Właściciel ogrodził skałę i obok wybudował dom letniskowy, dlatego też dostęp do ruin jest utrudniony.

         Suliszewice są położone około 10 km na północ od Myszkowa, przy drodze nr 793  do Janowa, z której trzeba skręcić w lewo (jak pokazuje drogowskaz) po około 7 km. Ostaniec z ruinami znajduje się w centrum wsi po prawej stronie drogi.

         Zdjęcia wykonano w lipcu 2009 roku.