Pierwotna, późnogotycka świątynia, została wybudowana w latach 1482-84 z fundacji Pawła Jasieńskiego, kasztelana sandomierskiego. Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny zniszczony około połowy XVI wieku, został odbudowany w 1575 roku z fundacji prymasa Jakuba Uchańskiego, w stylu renesansu lubelskiego.

Rozbudowany i całkowicie przebudowany w 1-szej ćwierci XVII wieku dzięki staraniom Mikołaja Daniłłowicza podskarbiego wielkiego koronnego (z tego czasu pochodzą nawa, kaplice i być może sklepienie prezbiterium), został wykończony (m. in. dekoracja stiukowa) po 1625 roku dzięki staraniom syna Jana Mikołaja starosty chełmskiego, późniejszego podskarbiego wielkiego koronnego. Przebudowę najprawdopodobniej przeprowadził murator Jan Wolff, najprawdopodobniej według projektu archidiecezjalnego architekta zamojskiego Jana Jaroszewicza. Odnowiona po zniszczeniach w 1655 roku świątynia, została konsekrowana w 1693 roku. Ponowny remont nastąpił zapewne około 1718 roku, i następnie po pożarze w 1809 roku. W 1867 roku m.in. zburzono attykę nad zakrystią i piętro nad portykiem zachodnim oraz zamalowano polichromię w prezbiterium. W 1901 roku według planów archidiecezjalnych Stanisława Czachórskiego m.in. wymieniono hełmy na wieżyczkach.

Obecnie jest to budowla jednonawowa posiadająca węższe od nawy, wydłużone, zamknięte trójbocznie prezbiterium. Fasada jest zwieńczona wysokim szczytem z niewielkimi wieżyczkami w narożnikach. Główny portal wejściowy jest poprzedzony gankiem nakrytym daszkiem. Od południa i północy do prezbiterium przylegają kaplice, zwieńczone latarniami. Sklepienie kościoła jest pokryte dekoracja sztukatorską z motywami skrzydlatych głów aniołów oraz herbów Herbut, Korab, Radwan i Topór. Wnętrze kościoła odznacza się jednolitością późnorenesansowego wystroju architektonicznego. Dekorowane jest bogatą ornamentyką stiukową. W nawie uwagę zwracają dwa nagrobki, wykonane pod koniec XVI wieku, pochodzące z warsztatu Santi Gucciego. Przy ścianie północnej znajduje się grobowiec Anny i Pawła Uchańskich, wykonany z kamienia pińczowskiego i alabastru, wysoki na osiem metrów. Po przeciwnej stronie, przy ścianie południowej, znajduje się nieco niższy, pięciometrowej wysokości nagrobek Arnulfa i Stanisława Uchańskich. Po prawej stronie kościoła znajduje się wolnostojąca dzwonnica z początku XX wieku.

Uchanie jest położone 35 km na wschód od Krasnegostawu, przy drodze nr 846 do Teratyna. Kościół usytuowany jest na naturalnej wyniosłości dość stromego brzegu strumienia. W niewielkiej odległości od świątyni znajduje się dolina z bijącym źródłem, którego wody zasilają sztuczną sadzawkę. Nieopodal znajdował się nieistniejący już zamek.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2017 roku.