Biały Pałacyk na Frascati został zbudowany na terenie ogrodu zwanego „Na Górze”,  jako letnia rezydencja w 1779 roku według projektu Szymona Bogumiła Zuga, prawdopodobnie dla księcia  Kazimierza Poniatowskiego. Na początku XIX wieku posiadłość stała się własnością francuskiego restauratora Szymona Chovota, który przekształcił ogród w park zwany „Frascati” i rozbudował pałacyk na lokale restauracji. W latach późniejszych właścicielem pałacyku był Nikołaj Nowosilcow, a po nim gen. Józef Rautenstrauch. Na początku II połowy XIX wieku, ogrody zakupiła hrabina Róża z Potockich Branicka, a jej wnuk Władysław Branicki wzniósł nieopodal starego Białego Pałacyku tzw. Czerwony Pałac, (zburzony doszczętnie w czasie II wojny światowej), który zaprojektował Leandro Marconi. Obok, wykorzystując mury dawnego pałacyku, wzniesiono nowy Biały Pałacyk w stylu klasycystycznym z oranżerią.

Nowa rezydencja składała się z piętrowego korpusu głównego i parterowych skrzydeł. Korpus zwieńczony trójkątnym szczytem, mieścił główne wejście, poprzedzone balkonem wspartym na czterech kolumnach. Całość nakryta dwuspadowymi dachami, mieściła około dwudziestu pokojów. Na parterze znajdowała się owalna sala balowa, wysoka na dwie kondygnacje, gabinet pana domu, salon, sala jadalna, obszerny przedpokój, kuchnia i pomieszczenia dla służby. Na pierwszym piętrze mieściły się pokoje sypialne i mały salonik przylegający do oranżerii, oszklonej i także wysokiej na dwa piętra; można do niej było wejść z parteru albo schodami w dół z pierwszego piętra. Przed pałacem znajduje się kolisty podjazd.

W roku 1893 córka hr. Władysława Branickiego, Maria, poślubiła księcia Zdzisława Lubomirskiego i otrzymała w darze pałacyk. Odtąd pałacyk był warszawską rezydencją ks. Zdzisława i jego rodziny. W czasach Lubomirskich pałacyk gościł wielu wybitnych gości, byli tam w odwiedzinach m.in. Józef Piłsudski, Kazimierz Sosnkowski (obaj zaraz po przybyciu z więzienia w Magdeburgu), Bogdan Hutten-Czapski, Charles de Gaulle, Hugo von Hoffmannsthal i Carl Gustaw Mannerheim. Po śmierci Marii Lubomirskiej, która zmarła w Białym Pałacyku, ks. Zdzisław przeniósł się do wybudowanej nieopodal willi, a Biały Pałacyk wynajęło poselstwo Chin na rezydencję dla posła i użytkowało go do 1939 roku. Około 1936 roku park rozparcelowano i wytyczono nową ulicę, nazwaną Aleja Legionów. Pałacyk ucierpiał podczas II wojny światowej, ale nie został zburzony. Odbudowano go w 1948 roku według projektu Tadeusza Zielińskiego i Zbigniewa Karpińskiego w stylu klasycystycznym. Od tego czasu jest użytkowany przez Muzeum Ziemi PAN.

Biały Pałacyk na Frascati znajduje się w Warszawie przy al. Na Skarpie 20/26.

Zdjęcia wykonano w kwietniu 2015 roku.