Pierwszy pałac na Ursynowie został zbudowany około 1776 roku przez Izabelę Lubomirską. W latach 1785-99 pałac należał do Potockich i był przez nich rozbudowany. Następnym właścicielem był Grzegorz Wykowski, a później Ignacy Kochanowski, a od 1822 roku Julian Ursyn Niemcewicz. Po roku 1832 pałac należał do Wilhelma Malcza, później na krótko znów do Potockich, po czym od 1857 roku został własnością Krasińskich. W latach 1858-60 Krasińscy całkowicie przebudowali rezydencję w stylu neorenesansowym wg projektu Zygmunta Rospendowskiego.

Powstała wtedy piętrowa budowla z dwoma ryzalitami bocznymi i trzecim w osi fasady frontowej zwieńczonym trójkątnym tympanonem z herbem Krasińskich – Ślepowron. Od strony ogrodu na wysokości pierwszego piętra znajduje się taras wsparty na czterech parach żeliwnych kolumn. Frontowa elewacja jest bogato ozdobiona płaskorzeźbami wykonanymi przez Faustyna Cenglera przedstawiającymi hetmanów: Stanisława Koniecpolskiego, Pawła Sapiehy i Jana Tarnowskiego, a we wnękach postawiono figury Fortuny i Ceres. Całość jest nakryta dachami czterospadowymi i otoczona zadbanym parkiem.

W 1906 roku Adam Krasiński podarował majątek Polskiej macierzy Szkolnej. W 1915 roku wojska rosyjskie zniszczyły pałac. Po odbudowie w 1921 roku właścicielem majątku został hrabia Edward Raczyński, który przekazał go Ministerstwu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. II wojną światową pałac przetrwał w dobrym stanie i od roku 1956 należy Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

Pałac znajduje się w Warszawie w dzielnicy Ursynów przy ul. Nowoursynowskiej 166.

Zdjęcia wykonano w maju 2007 roku.