Na miejscu trzynastowiecznego, drewnianego dworu z inicjatywy królowej Bony i Anny Jagiellonki  w 1624 roku powstał murowany, barokowy zamek. Zamieszkał w nim Zygmunt III Waza, czekając na ukończenie Zamku Królewskiego. Powstało wówczas jednopiętrowe, czteroskrzydłowe założenie na planie kwadratu z  z czterema sześciokątnymi wieżami w narożach oraz arkadowym dziedzińcem. Wjazd do zamku znajdował się w osi skrzydła zachodniego, a od strony wschodniej znajdowała się loggia widokowa na Wisłę.

         Budowę kontynuował król Władysław IV. W 1655 roku zamek został ograbiony i zniszczony przez Szwedów. W 1674 roku zamek staje się własnością Lubomirskich, którzy zmienili go w prawdziwie magnacką rezydencję. W 1702 roku wydzierżawiono rezydencję królowi Augustowi II Mocnemu, który planował jej rozbudowę na podmiejską siedzibę. W 1764 roku zamek kupił król Stanisław August Poniatowski, który przeznaczył go na prywatną rezydencję.

         W 1784 roku król przeznaczył budowlę na koszary, a po insurekcji kościuszkowskiej mieścił się w niej szpital wojskowy. Kolejne przebudowy sprawiły że zamek Ujazdowski niczym już nie przypominał wspaniałej rezydencji królewskiej. Od 1892 roku w zamku mieściła się Wojskowa Szkoła Sanitarna. W czasie Powstania Warszawskiego w 1944 roku był tu szpital powstańczy. Po wojnie zostały z budowli tylko wypalone mury, które zostały rozebrane w 1954 roku. W latach 70-tych zamek został odbudowany, a w 1981 roku przekazano go środowisku artystów i od 1985 roku mieści się w nim Centrum Sztuki Współczesnej. Zamek znajduje się na skarpie wiślanej w centrum Warszawy tuż przy Trasie Łazienkowskiej. Od południa graniczy z Parkiem Łazienkowskim.

         Zdjęcia wykonano w maju 2007 roku.