Murowany pałac w Wierzchosławicach został zbudowany latach 1920-25, na miejscu dawnego dworu, z inicjatywy Hansa Strubnera, który do zakończenia II wojny światowej mieszkał w majątku.

Jest to piętrowa, podpiwniczona budowla wzniesiona na planie prostokąta z wieloboczną trójkondygnacyjną wieżą w narożniku północno–zachodnim, nakrytą wysokim, wielobocznym dachem.  Otynkowany budynek został zbudowany na podmurówce z kamienia granitowego i pokryty czterospadowym dachem, krytym dachówką karpiówką. Do części środkowej fasady w parterze przylega ganek zwieńczony balkonem z metalowa, ażurową balustradą, a nad nim znajduje się wystawka. Pięcioosiowa część środkowa elewacji frontowej jest zaakcentowana wysokim, trójbocznym szczytem. Elewacja południowa jest w parterze dziesięcioosiowa, a na piętrze dziewięcioosiowa. Do elewacji południowej od strony zachodniej przylega prostokątna przybudówka zwieńczona balkonem. Elewacja zachodnia jest trójosiowa. Pałac od strony wschodniej otoczony jest parkiem krajobrazowym o pow. 0,84 ha z początku XX wieku.

W roku 1946 majątek wraz z pałacem przeszedł w ręce Skarbu Państwa. Przez kilka kolejnych lat w budynku pałacowym mieściła się szkoła rolnicza, a następnie w 1950 roku grunty majątku wraz z pałacem zostały przekazane w użytkowanie powstającemu PGR-owi. Po likwidacji PGR-u, właścicielami (dzierżawcami) pałacu byli dzierżawcy ziemi. Obecnie właścicielem pałacu jest osoba prywatna, przez co dostęp do niego jest utrudniony.

Wierzchosławice są położone 5,5 km na południowy-zachód od Gniewkowa, 1 km na zachód od drogi nr 15 do Inowrocławia. Pałac znajduje się na końcu wsi, po prawej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w kwietniu 2012 roku.