Klasycystyczny dwór w Wysokiej został wzniesiony na przestrzeni trzech wieków, ostatnią część ukończono na początku XX wieku.

Murowany dwór o założeniu pałacowym składa się z trzech skrzydeł: najstarszego, wschodniego parterowego z facjatą z przełomu XVIII i XIX wieku, środkowego, piętrowego z lat 1870-80 z półkolistym portykiem oraz zachodniego, dobudowanego poprzecznie na początku XX wieku, w stylu neoklasycystycznym. W osi skrzydła środkowego usytuowano późnoklasycystyczny, półkolisty, sześciokolumnowy portyk, zwieńczony balkonem, nad którym wznosi się trójosiowa wystawka, zwieńczona belkowaniem wspartym na czterech pilastrach i trójkątnym tympanonem z kartuszem herbowym. Najmłodsze, zachodnie skrzydło jest piętrowym budynkiem z wyższą częścią środkową zwieńczoną attyką, poprzedzoną czterokolumnowym portykiem dźwigającym trójkątny naczółek. Skrzydło nakryto płaskim dachem. Przy rezydencji zachowała się neoromańska, murowana kaplica grobowa z lat 1870-80. Całość jest otoczona parkiem krajobrazowym, o powierzchni 5,0 ha, założonym na początku XIX wieku.

W XVII wieku majątek należał do Wysockich i Żukowskich, a od połowy XIX wieku stał się gniazdem rodowym Janta-Połczyńskich. Po II wojnie światowej majątek przejęło państwo i przekazało miejscowemu PGR-owi. Pałacyk, popadający z czasem coraz bardziej w ruinę, uratowała decyzja Wojewody Bydgoskiego, który w 1981 roku przeznaczył go na dom pomocy, który otwarto po remoncie, w listopadzie 1983 roku. Obecnie dwór jest własnością Urzędu Miasta i Gminy w Tucholi i mieści Dom Pomocy Społecznej.

Wysoka jest położona 11 km na północny-zachód od Tucholi, 3 km na północ od drogi nr 240 do Chojnic.

Zdjęcia wykonano w marcu 2015 roku.