Nie znamy daty powstania zamku „Niesytno” w Płoninie, ani również jego fundatora. Wybudowana na skalnym cyplu wysokiego wzniesienia (550 m n.p.m.) gotycka warownia, po raz pierwszy jest wzmiankowana w 1432 roku jako własność Henryka Czyrny, który współpracował z husytami i trudnił się rozbojem i grabieżą na okolicznych szlakach, co spotkało się ze stanowczym potępieniem ze strony władz kościelnych i zakończyło wyprawą zbrojną mieszczan Świdnickich, którzy w 1455 roku najechali zamek i w znacznym stopniu go zniszczyli. Cechą charakterystyczną zamku była wieża z ostrzem wyprowadzonym w kierunku zbocza o łagodniejszym nachyleniu, która wraz z wieżą w Bolkowie stanowią jedyne tego typu budowle na Śląsku. Od strony zachodniej wieżę okalał kamienny obwód z wejściem na ciasne międzymurze i do piwnicy, natomiast od wschodu dostawiono do niej trzykondygnacyjne założenie mieszkalne na planie litery L. W jego skład wchodziły dwa skrzydła: południowe o wymiarach 4,5-6,5×15 metrów i północne o wymiarach 3-5×17 metrów o stropach belkowych i prostokątnych oknach, mieszczące dwie duże sale. Kaplica zamkowa prawdopodobnie znajdowała się w wykuszu, wychodzącym dawniej ze ściany południowej. Średniowieczna warownia była jeszcze użytkowana do prawie połowy XVI wieku.

         Od roku 1468 właścicielami majątku i zamku została rodzina von Zedlitz, w której rękach Płonina pozostała do 1661 roku. Około 1545 roku Jacob von Zedlitz wzniósł poniżej starej budowli wspaniałą renesansową rezydencję, odtąd średniowieczny zamek służył jedynie celom gospodarczym. Nowa budowla była dwuskrzydłowa, czterokondygnacyjna z poddaszem użytkowym oraz narożną wieloboczną wieżą. Na południe od pałacu rozciągał się rozległy taras ograniczony narysem bastejowym. Całość otaczał romantyczny park utrzymany w stylu angielskim. W roku 1661 dobra przeszły na własność rodów von Glaubitz oraz von Redern, a następnie von Maltzan i von Neidschutz. W XVII i XVIII wieku właściciele majątku zmieniali się dość często. Od roku 1798 zamek przeszedł w ręce Davida Konrada von Graeve, który odnowił mocno już zaniedbany pałac i dostawił do niego nowe skrzydło wraz z wieżą zegarową. Po 1810 roku gospodarzem na Płoninie był von Bunier, a po nim kupiec z Jeleniej Góry Linkh. W roku 1843 dobra nabył hrabia Julius von Bulow, który ozdobił elewację południową pałacu, wzniósł budynek bramny, a dolny dziedziniec otoczył murem. Zabezpieczył także i poprowadził należytą konserwację średniowiecznych ruin. Ostatnim przedwojennym gospodarzem pałacu był Eduard Neuschaffer.

         W czasie II wojny światowej pałac został zajęty przez Wermacht, który wykorzystywał go na różne obozy wypoczynkowe. Po roku 1945 nieuszkodzony gmach przekształcono na dom kolonijny. Następnie jego gospodarzem była Lubelska FSC, która próbowała przeprowadzić remont zabytku, jednakże okoliczna ludność rozkradła większość materiałów budowlanych i w tej sytuacji FSC od remontu odstąpiła. W 1984 roku pałac Niesytno przeszedł w ręce Elżbiety Zawadzkiej-Malickiej, a osiem lat później spłonął w tajemniczych okolicznościach. W roku 2004 właścicielem ruin został Radosław Dębski. Do czasów współczesnych z gotyckiego zamku zachowała się wieża główna do wysokości czwartej kondygnacji, oraz spore fragmenty murów skrzydeł mieszkalnych oraz relikty XVII-wiecznych murów bastejowych. Natomiast kompletnie zrujnowany pałac grozi zawaleniem.

         Płonina jest położona 8 km na zachód od Bolkowa, przy lokalnej drodze do Kaczorowa. Ruiny zamku i pałacu znajdują się na wzgórzu w centrum wsi po północnej stronie drogi.

         Zdjęcia wykonano w lipcu 2009 roku.