Zamek w Pszczynie dostał wzniesiony prawdopodobnie w pierwszej połowie XV wieku z inicjatywy Heleny z domu Korybut, bratanicy króla Władysława Jagiełły. Na przełomie XIV/XV wieku dobrami pszczyńskimi władali książęta cieszyńscy, od których w 1517 roku kupił je możnowładca węgierski Aleksy Turzo. Utworzone zostaje Wolne Państwo Stanowe ze stolicą w Pszczynie. W latach 1548-1765 państwem pszczyńskim włada ród Promniców, którzy przebudowali zamek w renesansową rezydencję, a następnie w roku 1737 w trójskrzydłowy pałac barokowy. Nowa, dwukondygnacyjna budowla składała się z trzech skrzydeł ułożonych w kształcie podkowy otwartej w kierunku miejskiego rynku. Elewacja parteru była boniowana, okna wyższych pięter otoczone wystającymi obramieniami i oddzielone od siebie korynckimi pilastrami. Całość okryto mansardowym dachem z facjatkami od strony wewnętrznego dziedzińca i południowych zakończeń bocznych skrzydeł. Główne wejście prowadziło od strony dziedzińca do sieni wjazdowej, skąd „lustrzanymi” schodami można było się dostać na reprezentacyjne pierwsze piętro. W latach 1765-1846 kolejni właściciele książęta Anhalt-Kothen-Pless wznieśli kolejne budowle i przekształcili zwierzyniec w park.

         Po wygaśnięciu książęcej linii Anhaltów, dobra przejął Hans Heinrich X  hrabia von Hochberg, który w 1850 roku otrzymał tytuł księcia von Pless, od tej pory przekazywany najstarszemu potomkowi. Książęta von Pless mieszkali w Pszczynie do 1945 roku. W latach 1870-76 dokonano kolejnej przebudowy rezydencji wg. projektu architekta francuskiego Aleksandra Hipolita Destailleur. Elewacje dwupiętrowego zamku, założonego na planie podkowy, otrzymały kostium architektury francuskiej XVII wieku, który możemy podziwiać do dziś.  Zmianie uległo również wnętrze. Powstał wewnętrzny dziedziniec, do południowej części środkowego skrzydła dobudowano reprezentacyjny westybul z trójbiegową, wzorowaną na pałacu w Wersalu, klatką schodową; powstała też monumentalna, dwukondygnacyjna sala jadalna (obecnie Sala Lustrzana). Całkowicie zmieniono też wystrój wewnętrzny: ściany malowano na żywe kolory i pokrywano barwnymi tapetami, Salon Wielki i Bibliotekę wyłożono boazerią z orzecha włoskiego, powstały wtedy też neorokokowe sztukaterie. Wszystko to miało obrazować wspaniałość i potęgę rodu, którą jeszcze podkreślano, zawieszając na ścianach portrety antenatów i umieszczając na elementach wyposażenia herby Hochbergów i monogramy książęce (HB – od Hochberg, na klatce schodowej również dwie odwrócone od siebie litery PP. 

         Po śmierci księcia Heinricha XI dobra przejął książę Hans Heinrich XV którego żoną była, słynna z urody Angielka, Mary Theresa Olivia Cornwallis-West, nazywana Daisy. W latach 1914-17 zamek był cesarską Główną Kwaterą i siedzibą sztabu wojsk niemieckich. To właśnie w Pszczynie cesarz, marszałek Paul von Hindenburg oraz generał Erich von Ludendorff, podejmowali decyzje wojskowe, zmieniające oblicze ówczesnej Europy. Po plebiscycie w roku 1922, Pszczynę włączono do odrodzonej Polski. W lutym 1945 roku, po wkroczeniu Armii Czerwonej w niezniszczonym zamku umieszczono szpital. 9 maja 1946 roku otwarto w zamku muzeum gromadząc w nim zabytkowe przedmioty i meble z czasów panowania książąt von Pless.

         Pszczyna jest położona 37 km na południe od Katowic, przy drodze nr 1 do Bielska-Białej. Zamek znajduje się w centrum miasta przy ul. Brama Wybrańców 1, tuż przy rynku.        

         Zdjęcia wykonano we wrześniu 2007 roku