Pierwsza wzmianka o istnieniu gotyckiego zamku w Smolcu pochodzi z 1357 roku. Od 1523 roku do końca XVIII wieku zamek należał do rodziny bogatych mieszczan wrocławskich von Saurmanów, którzy około 1523 roku go przebudowali w renesansową rezydencję obronną, otoczoną nawodnioną fosą. Dobudowano wówczas skrzydło południowe i wschodnie, przy którym znalazła się wysunięta przed czoło murów czworoboczna wieża, pochodząca z pierwotnego założenia. Następna przebudowa miała miejsce w wieku XVIII, dobudowano wówczas barokowe skrzydło zachodnie. Od końca XVIII wieku do roku 1830 właścicielem majątku był major von Pfeil, a po nim hrabia von Konigsdorf. W 1844 roku dobra wraz z zamkiem kupił kupiec Karl von Wallenberg-Pachaly, który w latach 1850-55 przebudował rezydencję w stylu neogotyckim. Usunięto wówczas renesansowe zwieńczenia szczytów, a wszystkie kondygnacje podwyższono. Następnie dobudowano nieco niższe skrzydło północne, tak że powstał zamknięty czworoboczny dziedziniec. W ostatecznej wersji powstała rezydencja założona na planie nieregularnego czworoboku, o wymiarach ok. 20 x 20 metrów długości z wewnętrznym dziedzińcem. Wzniesiona z cegły budowla miała 2,5 kondygnacji, była otynkowana i podpiwniczona. Całość była otoczona nawodnioną fosą.

         Zamek do rodziny  von Wallenberg-Pachaly należał do 1945 roku.  Rezydencja została zniszczona w 1945 roku i od tego czasu popada w coraz większą ruinę.  Do dziś w południowo-wschodniej fasadzie zachowała się pięciokondygnacyjna wieża na planie prostokąta, umieszczona centralnie, wysunięta z lica murów oraz resztki fosy.

         Smolec jest położony 12 km na południowy zachód od centrum Wrocławia. Ruiny znajdują się w północno-wschodniej części wsi.

         Zdjęcia wykonano w lutym 2012 roku.