Zamek w Szubinie został wzniesiony w XIV wieku zapewne z fundacji Sędziwoja z Szubina z rodu Pałuków. Został on zbudowany na wzniesieniu wśród podmokłych łąk i rozlewisk Gąsawki, na południe od miasta. Dostać się do niego można było przez groblę i most. Założenie na planie kwadratu o wymiarach 42 x 42 m, wzniesiono z cegły na kamiennych fundamentach. Dom mieszkalny zbudowano wzdłuż kurtyny południowej, a bramę wjazdową, w kurtynie północnej.

         Po pożarze w pierwszej ćwierci XVII wieku zamek stał się własnością Krzysztofa Opalińskiego, który w latach 1636-41 przebudował go na renesansową rezydencję. Kolejni właściciele, rodzina Mycielskich, przebudowała zamek w XVIII wieku na rezydencję pałacową. W czasach następnego właściciela, Fryderyka Skórzewskiego, rezydencja straciła swe znaczenie i została siedzibą administratorów majątku. W XIX wieku budowla znacznie podupadła i w konsekwencji została prawie całkowicie rozebrana. W roku 1943 i 1968 na terenie zamku przeprowadzono badania archeologiczne. Obecnie z ziemi wystają zarysy fundamentów i fragment kurtyny południowej.

         Szubin jest położony 24 km na południowy-zachód od Bydgoszczy, przy drodze nr 5 do Poznania. Ruiny znajdują się 300 m na południe od Rynku przy ul. Zamkowej.

         Zdjęcia wykonano w lipcu 2005 roku.