Zamek w Dybowie ( obecnie dzielnica Torunia ) został wzniesiony w roku 1425 przez króla Władysława Jagiełłę, w celu zabezpieczenia polskiego brzegu Wisły i kontroli ruchu statków na  rzece.  Budowla powstawała w  trzech etapach, pierwotnie wzniesiono trójkondygnacyjny, podpiwniczony budynek mieszkalny, o wymiarach 15 x 46 m z potężną przyporą od północnego zachodu. Następnie w okresie krótkiego panowania krzyżackiego w latach 1431-35 powstały mury kurtynowe otaczające dziedziniec, położony na południe od domu mieszkalnego. Brama wjazdowa znajdowała się w wysuniętej przed południową kurtynę czworobocznej wieży. Kolejna faza budowy miała miejsce w 1450 roku kiedy to podwyższono mury kurtynowe, umieszczając w trzech narożnikach nadwieszone wieżyczki, dostosowane do obrony artyleryjskiej. Jednocześnie zmodernizowano wieżę bramną. Prawdopodobnie całość była otoczona fosą.

         W 1456 roku zamek otrzymał od Kazimierza Jagiellończyka wojewoda inowrocławski Jan Kościelecki i ustanowiono w nim starostwo oraz komorę celną. Około 1600 roku stan warowni określony był jako zły, a w 1655 roku w czasie wojen szwedzkich, wybuch prochu spowodował duże zniszczenia. Na początku XIX wieku budowla była wykorzystywana jako browar. W 1813 roku na zamku przez trzy miesiące bronił się oddział Francuzów  przed wojskami rosyjskimi. Pierwsze prace renowacyjne przeprowadzono w latach 1936-38. W końcu lat 50 XX wieku ruiny zostały ponownie zabezpieczone, a w roku 1998 przeprowadzono badania obiektu. Obecnie zachowane są mury obwodowe i mury domu mieszkalnego oraz parterowa część wieży bramnej wraz z przelotem bramnym.

         Toruń położony jest nad Wisłą przy drodze nr 91 z Gdańska do Łodzi. Ruiny znajdują się na lewym, płaskim brzegu Wisły po północno-zachodniej stronie mostu (ok 200 m i są widoczne z mostu).

         Zdjęcia wykonano w maju 2007 roku.