Renesansowo-barokowy pałac w Charbrowie został wzniesiony około 1660 roku przez starostę lęborskiego Krzysztofa von Somnitza. Pałac na przestrzeni dziejów był wielokrotnie przebudowywany, między innymi w XVIII, XIX i XX wieku. Obecnie, rezydencja zbudowana na planie litery „L”, składa się z czterech części. Najstarszą jest piętrowy korpus główny nakryty wysokim dachem naczółkowym, dwa skrzydła boczne (lewe nazywane jest Domem Wdów) wybudowano w XIX stuleciu, a w roku 1907 wykonano ośmiokątną, trzykondygnacyjną wieżę, nakrytą miedzianym hełmem. Wieżę usytuowano w wewnętrznym narożniku dziedzińca między korpusem głównym a prawym skrzydłem. Korpus poprzedzony jest gankiem z tarasem nad głównym wejściem, wspartym na czterech kolumnach. Nad gankiem między oknami umiejscowiono kartusz herbowy rodu von Somnitzów. Oba skrzydła nakryto dwuspadowymi dachami, lewe jest parterowe a prawe piętrowe, zwieńczone szczytem osłaniającym dach budynku. Wnętrza zachowały dawny układ i częściowo XIX-wieczną stolarkę, m.in. dwubiegowe schody w sieni. Wokół pałacu znajdują się resztki starego parku, a w nim neoklasycystyczne mauzoleum Somnitzów z pierwszej połowy XIX wieku, niestety mocno zniszczone przez pseudo-poszukiwaczy skarbów.

Rezydencja w Charbrowie stanowiła główną siedzibę rodu von Somnitz, aż do końca drugiej wojny światowej. Po II wojnie światowej w pałacu mieściła się dyrekcja Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Obecnie w korpusie głównym pałacu mieści się prywatny hotel „Pałac Charbrowo”, a skrzydła pełnią funkcje mieszkaniowe.

Charbrowo znajduje się 18 km na północ od Lęborka, przy drodze nr 214 do Łeby. Pałac jest położony w centrum miejscowości, po prawej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w maju 2013 roku.