Pierwotny dwór obronny w Głębowicach został wzniesiony w drugiej połowie XVI wieku, z fundacji rodziny Gierałtowskich, prawdopodobnie na miejscu wcześniejszej budowli obronnej. W 1646 roku obiekt przebudował w renesansową rezydencję pałacową Jan Pisarzewski.

          W 1773 roku Adam Pisarzewski przebudował pałac w stylu renesansowo-barokowym, w którym to zachował się do 1939 roku. Powstała wtedy murowana z cegły i kamienia piętrowa budowla założona na planie prostokąta z narożnymi basztami-alkierzami. Obiekt nakryty był dachem mansardowym z lukarnami, a alkierze stożkowymi. Pałac posiadał trzynastoosiowe, gładkie elewacjacje, z oknami o równej wielkości rozmieszczonymi symetrycznie, w środkowej części pałacu zgrupowanymi po trzy. Obramienia okien parteru (z wyjątkiem alkierzy) kamienne, o profilu renesansowym, pozostałych – XVIII-wieczne. Wejścia na osi głównej były ostrołukowe. Pałac zwrócony został frontem na południe, a od północy pierwotnie był otoczony fosą. Nad wejściem od północy znajdowała się kamienna tablica w kształcie późnorenesansowego kartusza z herbem złożonym: Starykoń, Korczak, Kornicz i Nabram III, a nad wejściem od południa kartusz z herbem Łabędź – Duninów, ostatnich właścicieli Głębowic. Pałac miał następujący układ wnętrz: na osi, na parterze – sień, na piętrze – duża sala, po bokach na obu kondygnacjach po cztery pokoje, schody we wschodniej partii pałacu, obok sieni i w południowo-zachodnim alkierzu. Rozkład ten uległ zmianie w późniejszych czasach w związku z wprowadzeniem nowych ścian działowych. W zewnętrznych salach były sklepienia kolebkowe z lunetami, w innych sufity lub pułapy belkowane. W kilku pokojach były kamienne odrzwia o profilu renesansowym. Pałac otoczony był parkiem krajobrazowym założonym w trzeciej ćwierci XVIII wieku przez Adama Pisarzewskiego.

          Założenie było restaurowane przez kolejnych właścicieli Tytusa Dunina w latach 1844-46 i przez Józefa Stanisława Dunina w latach 1922-26. W latach 1939-45 w rezydencji mieściła się szkoła rolnicza i letnisko dla członków Hitlerjugend. Po 1945 roku majątek przejęty został przez PGR w Głębowicach, później przez Ośrodek Hodowli Zarodowej w Osieku, który wykorzystywał obiekt jako magazyn zboża, owoców i warzyw, jak również na wylęgarnię drobiu, a na piętrze urządzono cztery mieszkania. W 1969 roku spłonął dach i pierwsze piętro budynku. Po tym pożarze pałac nakryto prowizorycznym dachem. Z czasem nie zabezpieczony budynek uległ dewastacji i kompletnej ruinie.

          Głębowice są położone 10 km na południowy-zachód od Zatora, przy lokalnej drodze do Osieka.

          Zdjęcia wykonano we wrześniu 2014 roku.