Późnobarokowy dwór w Bełchatowie wzniesiony został na początku XVIII wieku przez Rychłowskich herbu Nałęcz. Rezydencję zbudowano na wzniesieniu w pobliżu rzeki Rakówka. Pierwotny, parterowy dwór, murowany z cegły i otynkowany wzniesiono na planie prostokąta i nakryto łamanym dachem. Na początku XIX wieku dobudowano przybudówki z facjatami od południa i północy. W drugiej połowie tego samego stulecia, kiedy rezydencja należała do Kaczkowskich, herbu Świnka, dostawiony został piętrowy ryzalit wejściowy na osi, poprzedzony tarasem wspartym na czterech kolumnach oraz dwa skrajne ryzality w elewacji wschodniej. Elewacja zachodnia (parkowa) również została ozdobiona piętrowym ryzalitem. Całość otoczono parkiem w stylu francuskim.

W 1867 roku cały majątek Kaczkowskich zlicytowano, w tym i dwór. Jego właścicielem stał się Ernst Ludendorf, a następnie Reinhold Spiller. W 1887 nieruchomość kupił Henryk Hellwig. W posiadaniu rodziny Hellwigów dwór znajdował się do końca II wojny światowej. W 1949 roku rezydencja została kupiona przez rodzinę Olszewskich i utrzymywana była przez nich do października 1987 roku. Po śmierci Wacława Olszewskiego – juniora ten bardzo zdewastowany obiekt został wykupiony przez Urząd Miejski w Bełchatowie. Początkowo planowano zlokalizować w nim Miejską Bibliotekę Publiczną. Jednakże w 1993 roku powstał Społeczny Komitet Założycielski Muzeum Regionalnego. Dzięki staraniom wielu osób, w 1998 roku w wyremontowanym obiekcie udostępniono muzeum zwiedzającym. Oprócz ekspozycji muzealnych dotyczących historii miasta, czy twórców kultury, oglądać można pierwotne elementy konstrukcji i wyposażenia dworu, jak: kominek, mozaika parkietowa, detale drzwi i okien i więźba dachowa.

Bełchatów jest położony 23 km na zachód od Piotrkowa Trybunalskiego, przy drodze nr 8 do Szczercowa. Dwór i park położone są w centrum miasta, przy ulicy Kościuszki 27.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2012 roku.