Neoklasycystyczny pałac w Głuszynie został zbudowany w 1926 roku, z wykorzystaniem murów starszego, XIX-wiecznego założenia, po którym pozostała klatka schodowa we wschodnim skrzydle.

Dwukondygnacyjna, murowana rezydencja, frontem zwrócona w kierunku południowo-zachodnim, została wzniesiona na kamiennym fundamencie, na rzucie wydłużonego prostokąta.  Obiekt został nakryty czterospadowym dachem łamanym. W osi budowli znajduje się trójosiowy ryzalit z łukowatym wejściem, ozdobiony czterema pilastrami podtrzymującymi trójkątny naczółek z okrągłym oknem. Z dawnego wyposażenia pałacu do czasów obecnych dotrwała jedynie zachowana w dużej części pierwotna stolarka okienna i drzwiowa, kominek (w hallu przy schodach), schody z balustradami i witraż. Przed pałacem umiejscowiono sercowaty gazon obsadzony drzewami. Na wschód od pałacu znajduje się niewielki park z pojedynczymi drzewami, a na południowy-wschód podwórze gospodarcze.

Od 1928 do końca II wojny światowej właścicielami majątku, była rodzina Pollnau. Po II wojnie światowej wnętrza pałacu były wielokrotnie przebudowywane, przystosowując je do pełnienia nowych funkcji. Po 1945 roku pałac adaptowano na kasyno wojsk sowieckich, a pod koniec lat 40-tych przejęły go władze PRL tworząc Państwowe Gospodarstwo Rolne w Głuszynie. W latach 90-tych ubiegłego wieku przebudowano biura PGR-u na mieszkania i wyremontowano dach. W 1994 roku pałac odsprzedano dotychczasowym użytkownikom – pracownikom PGR, w których rękach pozostaje do dziś.

Głuszyno jest położone 25 km na wschód od Słupska, 4 km na północ od drogi nr 6 do Lęborka. Najlepiej na północ skręcić w Poganicach.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2013 roku.