Neoklasycystyczny pałac w Gołębiewku został zbudowany w II połowie XIX wieku z fundacji rodu Steffensów.

Parterowa rezydencja została wzniesiona na niewielkim wzniesieniu, na planie prostokąta i nakryto ją czterospadowym dachem. W osi elewacji frontowej usytuowano trójosiowy, piętrowy ryzalit wejściowy, zwieńczony trójkątnym szczytem, poprzedzony schodami. Natomiast w osi elewacji tylnej umieszczono jednoosiowy ryzalit z wejściem również poprzedzonym schodami. Na końcu lewego boku znajduje się dwuosiowy ryzalit, również zwieńczony trójkątnym szczytem z okulusem. Wszystkie ryzality ozdobiono pilastrami. Całość była otoczona nieistniejącym dziś parkiem krajobrazowym.

Po I wojnie światowej majątek w Gołębiewku należał do Artura Littena. W 1927 roku dobra nabył hrabia Maciej Mielżyński, który opuścił Gołębiewko 01 września 1939 roku. Na początku II wojny światowej majątek  zajęli Niemcy i utworzyli w nim obóz dla niemieckiej młodzieży, który istniał do 1944 roku. Po wkroczeniu armii radzieckiej, w pałacu urzędował rosyjski komisarz. W 1946 roku w Gołębiewku założono rolniczą spółdzielnię produkcyjną, a budynek pałacu przekształcono w mieszkania pracownicze i biura. Obecnie zaniedbany obiekt z odpadającym tynkiem, nadal pełni funkcje mieszkaniowe.

Gołębiewko jest położone 28 km na południe od Gdańska, przy drodze nr 222 do Starogardu Gdańskiego. Pałac znajduje się w centrum wsi, po wschodniej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w maju 2012 roku.