Barokowy pałac w Kadynach został zbudowany przez Jana Teodora Schliebena 14 maja 1688, o czym świadczy data znajdująca się na pozłacanej chorągiewce wiatrowej. Pałac jest budynkiem parterowym wzniesionym z cegły na planie prostokąta z piętrowym ryzalitem i ciekawie ukształtowanym, czterospadowym dachem. W tympanonie ryzalitu frontowego widnieją herby hrabiego von Schwerin i jego małżonki.

Dziedziniec rozdzielał w majątku część reprezentacyjną, dworsko-parkową, położoną na wschodzie i południu, od części „wiejskiej”, zajmującej tereny na północy i zachodzie. Jego wnętrze zostało urządzone bardzo starannie, żwirowe alejki okalały klomby z przystrzyżoną trawą i różnokolorowe kwietniki. Na jednym z parterów stała wycelowana w stronę portu armata, na drugim murowana studnia zwieńczona drewnianym daszkiem z kolorowymi glazurowanymi dachówkami. Dawniej w tym miejscu znajdował się staw. Południową cześć dziedzińca zajmował podjazd pod dwór, poprzedzony ogrodzeniem z murowanych słupów i metalowych, artystycznie wykutych kratownic, wzdłuż którego biegł, łącząc dwie bramy starannie strzyżony żywopłot. Aleja podjazdu, wysypana drobnym grysem, miała kształt półokrągły, a jej oś w letniej porze akcentowały egzotyczne rośliny, trzymane w drewnianych donicach, jesienią i zimą przenoszone do oranżerii. Pomiędzy ogrodem a aleją, na parterze trawiastym przed frontem dworu wznosił się wysoki maszt radiowy. W sąsiedztwie pałacu stoją do dziś: dawny spichlerz z 1801 roku, zwieńczony wieżyczką oraz okazała oranżeria z 1817 roku. Przy założeniu znajduje się stadnina koni. Całość została otoczona rozległym założeniem parkowym.

Rezydencja była wielokrotnie rozbudowywana przez kolejnych właścicieli. W latach 1786-99 właścicielem majątku była  rodzina von Schwerin. W roku 1883 kolejny właściciel, Artur Birkner całkowicie zmienił wystrój wnętrz. W 1898 roku pałac stał się własnością ówczesnego cesarza i króla pruskiego Wilhelma II Hohenzollerna, który przekształcił go w letnią rezydencję cesarską. Było to jedno z ulubionych miejsc odpoczynku rodziny cesarskiej. Wilhelm II był jednocześnie właścicielem całej wsi, którą w testamencie przekazał mu syn elbląskiego kupca Eduard Brikner. Za rządów Wilhelma miejscowość została gruntownie rozbudowana według projektów architektów berlińskich. Z jego inicjatywy rozbudowano również założenie pałacowe, między innymi dobudowano od południa aneks, w którym znalazło się miejsce dla kuchni i pomieszczeń służby. Później pałac wzbogacił się również o pseudogotycki kościół, który został zniszczony podczas II wojny światowej i nie zachował się do dzisiejszych czasów. Od zakończenia pierwszej wojny światowej budynek nie był zamieszkały, choć nadal należał do rodziny panującej. Z woli Wilhelma II salony na parterze udostępnione zostały publiczności i pełniły rolę muzeum. Do dworu powrócił w roku 1941 cesarski wnuk Louis Ferdinand z żoną, wielką księżniczką rosyjską, Kirą. Po II wojnie światowej w majątku gospodarzył miejscowy PGR, a w pałacu mieściły się jego biura. Obecnie w pałacu ma siedzibę luksusowy Kadyny Country Club Hotel & Spa. 

Kadyny są położone 15 km na północ od Elbląga, przy drodze nr 503 do Tolkmicka.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2011 roku.