Pałac w Kocku został wzniesiony w 1780 roku na miejscu dawnego zamku Firlejów dla księżnej Anny z Sapiehów Jabłonowskiej. Budowlę w stylu klasycystycznym zaprojektował architekt Bogumił Zug.

Pałac stoi na wysokim tarasie ponad stawami na rzeczce Czarnej. Rezydencja składa się z piętrowego korpusu głównego, połączonego z oficynami za pomocą ćwierć kolistych galerii kolumnowych. Całość założenia zbudowano na planie podkowy, a dziedziniec od frontu został zamknięty niskim murem z kamiennym mostem nad fosą. Fasada pałacu została ozdobiona portykiem jońskim, zaś elewacja ogrodowa parterowym portykiem toskańskim, dźwigającym taras obrzeżony balustradą. Boczne ryzality fasady i środkowa część elewacji ogrodowej otrzymały zwieńczenia w postaci attyk. Całość została otoczona parkiem krajobrazowym w stylu ogrodów Arkadii z grotami, zaułkami i licznymi rzeźbami.

W 1832 roku rezydencja została przebudowana przez Henryka Marconiego na zlecenie ówczesnej właścicielki Aleksandry z Meissnerów d,Austett. Zniknęły attyki wieńczące ryzality, a dawny dach łamany został zastąpiony przez czterospadowy. Obecnie w pałacu mieści się Dom Pomocy Społecznej oraz Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury z Izbą Pamięci Bitwy pod Kockiem. 

Kock jest położony 23 km na północ od Lubartowa, przy drodze nr 19 do Radzynia Podlaskiego. Pałac znajduje się w centrum miasteczka.

Zdjęcia wykonano w maju 2008 roku